Rama-Santhi

నాకైతే ఇందులో పాటలు వింటుంటే భలే నిద్ర వస్తుంది. ముఖ్యం గా, "నిజంగా నేనేనా", "నేనని నీవని", "నీ ప్రశ్నలు" పాటలు వింటుంటే, అందులోనూ "నేనని నీవని" తో ఐతే మరీను. (ఈ పాటలు ఎలా వుంటాయో చాలామందికి ఈ పాటికి తెలిసి వుండడం, ఎక్కడైనా అప్లోడ్ చేయడం వల్ల పైరసీ ని పెంచిపోషించడం అవడం వల్ల ఆ mp3 లు ఇవ్వడం లేదు - రాగలహరి లాంటి చోట్ల ఎలాగు రియల్ ప్లేయర్ వెర్షన్ లు వున్నై కదా). "నీ ప్రశ్నలు" లో ఐతే బాలు గారు "బతుకంటే బడి చదువా..." అంటూ దీర్ఘం తీస్తుంటే అప్పుడే నిద్ర లేచిన వాడు కూడా మళ్ళీ deep sleep లో పడిపోయే అవకాశం ఎంతైనా వుంది. మొత్తానికి మిక్కి J మాయర్ నిలదొక్కుకునే మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ లాగానే కనిపిస్తున్నాడు నాకు. హ్యాపీ డేస్ లో కొన్ని పాటలకి ఒకే బాణీని ఉపయోగించినా వెరైటీ చూపించాడు. కొత్త బంగారు లోకంలో మాత్రం అన్ని పాటలు వినసొంపుగానే వున్నాయి (కొన్ని సంగీతం, సాహిత్యం రెండూ బాగుంటే, మరికొన్ని సంగీతమే). "కళాశాలలో" పాట ఏ అనంతశ్రీరాంకో, రామజోగయ్యశాస్త్రికో ఇవ్వాల్సింది అనిపించింది. డైరెక్టర్ తన సినిమాలో పాటలు తనే రాసెయ్యడం అనే ప్రయత్నం ...

కలెక్టర్ కూడా సామాన్య ఆసుపత్రికే (ఈనాడు తూర్పు గోదావరి లో ఈ రోజు వచ్చిన కధనం - కొంచెం కూర్పు జరిగింది - విషయం మాత్రం అదే)." అది కాకినాడ సర్వజన ఆసుపత్రి. సమయం మధ్యాహ్నం 12:30జిల్లా కలెక్టర్ గోపాలకృష్ణ ద్వివేది వాహనం మెయిన్ గేటు ద్వారా ఆసుపత్రి ఔట్ పేషెంట్ విభాగం వద్దకు వచ్చి ఆగింది. ఇది గమనించిన ఆసుపత్రి వైద్యులు, సిబ్బంది పరుగులు తీసారు. కలెక్టర్ ఆకస్మిక తనిఖీలకు వచ్చారేమోనని బెంబేలెత్తారు. ఇంటికి వెళ్ళిపోదామని సిద్ధమవుతున్న వైద్యులు, సిబ్బంది కూడా లోపలకి వెనుదిరిగారు. ఇంతలొ ఆ వాహనం నుంచి కలెక్టర్తో సహా మరో వృద్ధ జంట దిగింది. కలెక్టర్ వెంటే నడుస్తూ 18 వ నెంబర్ లో వున్న కంటి చికిత్సా విభాగానికి చేరుకున్నారు.మరోపక్క ఆసుపత్రి అధికారులు కలెక్టర్ ఎక్కడున్నారోనని వెదుకులాట మొదలుపెట్టారు. కలెక్టర్ మాత్రం తన వెంట వచ్చిన వృద్ధ దంపతులకు వైద్య పరీక్షలకోసం ఔట్ పేషెంట్ లో పేర్లు నమోదు చెయ్యాలని సిబ్బందిని కోరారు. ఆ దంపతులు తమపేర్లు హరివంశి ద్వివేది, తారాదేవి ద్వివేది గా వైద్యులకు తెలిపారు. దీంతో అక్కడున్న వారంతా ఒక్కసారిగా అవాక్కయ్యారు. కలెక్టర్ తమ తల్లితండ్రులనే ఆసుపత్రికి తీసుకొచ్చారని తెలుస...

మప్పడం = నేర్పడం (అటూ ఇటూ గా) ఇది ఈమధ్యే మాకు అనుభవంలోకి వస్తోంది. పిల్లవాడిని తీసుకొని (అంటే ఎత్తుకొని) ఎక్కడికి వెళ్ళినా, ఆ ప్రశ్నలు ఈ ప్రశ్నలూ అయ్యాక, చాలా మంది (particular గా ఇప్పటికే మూడు నాలుగు ఏళ్ళ వయసు గల పిల్లలు వున్నవాళ్ళు) అడుగుతూ వుంటారు.. "ఆ .. ఏమిటీ.. మీ వాడికి ఎత్తు అలవాటు అయిపోయిందా" అంటూ. మొదట, ఎత్తు అలవాటు అయిందో లేదో మనం కలిసిన పది పదిహేను నిముషాలలో ఎలాగూ తెలియదు (అది వాళ్ళ గెస్ మాత్రమె) - రెండోది, ఎత్తుకోవడం ఏదో పెద్ద అపరాధం అయినట్టు, వాళ్ళు ఎప్పుడూ వాళ్ళ పిల్లలని ఎత్తుకొని మొయ్యనట్టూ, ఎత్తుకోవడం అంటే వాళ్ళకి దొంగతనం నేర్పడం అంత పాపం అయినట్టూ అడుగుతారు :). ఎవరో మావాడు పుట్టిన మొదట్లో అన్నారు, కొంచెం వయసు వస్తే పిల్లలకి వ్యాపకాలు ఎక్కువ అయి (ఇది మంచిదే మరి) మన దగ్గర ఎక్కువసేపు కుదురుగా ఎలాగూ కూర్చోరు.. ఈ మొదటి ఒకటి రెండు ఏళ్ళలోనే వాళ్ళని తనివి తీరా దగ్గరకి తీసుకొని ఉంచుకోవాలి అని. అందులో నిజం ఎంత వున్నా, ఈ వయసులో తల్లితండ్రులే కాకుండా ఎవరు ఎత్తుకున్నా ఆ మానవ స్పర్శ వాళ్ళలో సురక్షాత్మక భావనను కలిగిస్తుంది. అంతవరకు ఎందుకు? మేమిద్దరం కూర్చొని వాడిని మధ్యలో వు...

చూసే వుంటారు "మా" లో సుహాసిని నడిపిస్తున్న బొమ్మరిల్లు వస్తోంది కదా. నాకు ఎందుకో సుహాసిని వి ఈ మధ్య సినిమాలు చూసి ఆవిడ అంటే కొంచెం భయం కలిగిన మాట వాస్తవం ("నువ్వు నాకు నచ్చావు" లో బరువు డైలాగులు, "రాఖీ" (ఇది చూడలేదులెండి కానీ, చూసిన యాడ్లే చాలు) లో కొంచెం ఓవర్ గా కన్పించే నటన చూసి). కానీ, ఈ షో చూసాక, నాకు అలా అనిపించడానికి ఆయా సినిమాలలో ఆవిడ పాత్రల్ని దిద్దిన డైరెక్టర్లు, మాటలు వ్రాసిన రచయితలూ కారణం అని అనిపించింది. రూల్స్ మరీ "ఎవరికీ మేము ఏమీ ఇవ్వం" టైపులో వున్నా, ఈ ప్రోగ్రాం జనరల్ నాలెడ్జ్ వరకు ఐతే పరవాలేదు. సుహాసిని కూడా "ప్రశ్న అడిగామా, ఆన్సర్ చెప్పారా" అన్నట్టు కాకుండా, వీలు ఐన చోట్ల సమాచారం ఇస్తూ, కబుర్లు చెబుతూ బాగానే నడిపిస్తోంది అనే అనిపించింది. కానీ, నాకు ఈ ప్రోగ్రాం లో చిర్రెత్తుకొని వచ్చే అంశం ఒకటి వుందండోయ్. అదే "మన" వాళ్ల ఆంగ్ల భాషా దుర్వినియోగం (అంటే, అవసరం అయిన దానికంటే, చాల ఎక్కువగా మాట్లాడడం). ఏదో కొంచెం ఇస్త్రి చేసిన షర్టు వేసుకొని కాస్త ప్యాంటు, బూట్ వేసుకొని, మరకలు లేని కళ్ళజోడు మొహానికి తగిలించుకోగానే, ఎక...

సెన్సార్ కత్తెరని ఈమధ్య మార్కెట్ లోకి తీసుకొని వెళ్లి పదును పెట్టించి తీసుకొని రావడానికి ప్రయత్నాలు జరిగాయని తెలిసి సంతోషించాను. దాని వల్ల ఏమి ఒరుగుతుంది, ఏమి ఒరగదు అనేదానికన్నా ముందు, ప్రయత్నం జరగడం హర్షణీయం. అందులో నాకు నచ్చినవి రెండున్నాయి. ఒకటి కులం పేరు మీద వ్యంగ్యం, లేదా కులానికి సంబంధించిన రెఫెరెన్సుల మీద సీరియస్ గా వుండాలి అని నిర్ణయించుకోవడం. బయట కొట్టుకు చచ్చేది కాక మళ్ళీ సినిమాలలో కూడా కులం గోల ఎందుకు? మనం సినిమాలలో చూపించేది (చెడు మాత్రం) తు.చ. తప్పకుండ పాటించడానికి ఏళ్ళనుంచీ అలవాటు పడ్డాము. మంచి చెప్పకపోతే పోయే, చెడు నేర్పకుండా వుంటే చాలు అనుకునే టైం వచ్చింది. ఇది కొంచెం స్లో పాయిసన్ లాంటిది. వెంటనే effect చూపించకపోయినా, సమాజంలో మనం ప్రవర్తించే తీరుని తప్పక ప్రభావితం చేస్తుంది. అందుకని, దానిని కొంచెమైనా కంట్రోల్ చేద్దామని అనుకోవడం మంచిదే. రెండోది వ్యక్తుల physical disabilities ని వెక్కిరించే పిలుపులు, తిట్లు. "పోట్టోడా, గుడ్దోడా, కుంటోడా, ముసలోడా" లాంటి పిలుపులు. ఎవడైనా ఇంకొకడిని వాడి రూపు రేఖలని, అవిటి తనాన్ని బట్టి పిలవడం ఒక మానసికరుగ్మత!. ఏం? ఇవాళ చక్కగా ఉన్...

ये जिंदगी నడవాలంటే हस्ते हस्ते నదిలో దిగీ ఎదురీదాలి అంతే అంతే హిరోషిమా ఆగిందా ఆటం బాంబేస్తే चल चकदे चकदे అంటే పడినా లేచొస్తామంతే హకూనా మటాటా అనుకో తమాషగా తలవూపీ వెరైటీగా శబ్దం విందాం అర్ధం కొంచెం సైడ్ కి జరిపి అదే మనం తెలుగు లో అంటే, dont worry bee haapee మరోరకంగా మారుద్దాం కొత్తదనం కలిపి ... ఆగండాగండి.. సీతారామ శాస్త్రి గారు.. ఏమిటండీ ఇది? "dont worry be happy" అనే వాక్యాన్ని తెలుగు అనుకోమంటారా (మళ్ళీ "మన" తెలుగు అని కూడా అన్నారు)? మీరు రాసింది త్రివిక్రమ్ తిరగారాశాడా లేక దేవిశ్రీ దిద్దుబాటు చేశాడా లేక మీకే అలా అనిపించిందా?? బాగుంది!! :).

(ఈ టపా కి వ్యాఖ్యలు వ్రాసినవారందరికీ కృతజ్ఞతలు. వారి వ్యాఖ్యల వల్ల మరిన్ని అంశాలు జోడించడం జరిగింది)కిందటి సంవత్సరం జూన్ లో ప్రసారం చేసిన బాలు గారి పాడాలని వుంది రికార్డింగ్ చూస్తూ వుంటే ఆయన ఈ విషయాన్ని ప్రస్తావించారు. తల్లి పాలు అప్పుడే పుట్టిన పిల్లలకి చాలా మంచివి అనీ, మన వాళ్ళు (చాలా మంది) ఆ విషయం తెలుసుకోకుండా, పిల్లలు పుట్టిన వెంటనే తల్లి దగ్గర పాలు తాగనివ్వరనీ, దీనిని నిరోధించాల్సిన అవసరం ఉంది అని. నాకు చాలా ఆశ్చర్యం అనిపించింది. నా మొట్ట మొదటి రియాక్షన్ ఏమిటంటే, అలా చేసే వాళ్ళని ఒక గది లో వేసి బంధించి "మా తప్పు తెలిసింది మహాప్రభో" అనేవరకూ రోజూ రెండు పూటలా ఇంత పచ్చగడ్డి పెట్టాలి. అప్పుడు తెలుస్తుంది అమృతతుల్యమై, రోగ నిరోధక శక్తి ని కలిగించే తల్లి పాలు దూరం చేసి పిల్లలకి పోత పాలు పోస్తే వాళ్ళకి ఎలా వుంటుందో!!. అసలు బిడ్డ పాలు తాగకపోతే ఆ తల్లి కి ఎదురయే కష్టం కూడా (engorgement (పాలిండ్లలో పాలు నిండిపోయి నెప్పి పుట్టడం) వల్ల) వర్ణించనలవి కాదు. సృష్టి లో జరిగే ప్రతీ విషయం కూడా పరస్పర ఆధారితం గా జరుగుతుంది (Symbiosis). పురుడు వచ్చే సమయానికి తల్లికి పాలు ఉత్పత్తి కావడం, అప్పు...

ఎప్పటినుంచో అనుకుంటున్న ఇలాంటిది ఏదో ఎక్కడో వుండాలి అని (మా పిల్లవాడు పుట్టిన మొదట్లో నేనే ఒక సైట్ పెట్టేద్దామా అని కూడా అనుకున్నా). ప్రపంచం లో ఫ్యాషన్ ల కంటే తొందరగా మారిపోయే వస్తువులు ఏమైనా వున్నాయి అంటే అవి తప్పకుండ పిల్లల బొమ్మలే. అప్పుడే పుట్టిన పిల్లలకి బొమ్మలు వేరు, నెల వయసు వారి బొమ్మలు వేరు, కొద్దిగా ఎదిగి రంగులు, జంతువులు గుర్తు పట్టే వయసు వచ్చే వారి బొమ్మలు వేరే, ఆడపిల్లల బొమ్మలు వేరు, మగ పిల్లల బొమ్మలు వేరు. పిల్లలు చూస్తుండగానే ఎదిగిపోయే లక్షణం కలవారు అవటం వల్ల, ఇవాళ కొన్న బొమ్మలు నెల రోజుల్లో (రంగు, షైనింగు చెడకుండానే) పాతబడిపోయి మళ్ళీ బొమ్మల దుకాణానికి వెళ్ళే పని పెడతాయి. అలా ప్రతీ తల్లితండ్రులు పదుల కొద్దీ (కొండొకచో వందల కొద్దీ) బొమ్మలు కొని ఇల్లు నింపుతూ వుంటారు. జ్ఞాపకాలు గా దాచుకుందామన్నా, కొద్ది రోజులు పోయేసరికి అవి కాలికి అడ్డం గాను, జేబుకి చిల్లు పెట్టిన శత్రువులు గాను కనిపించడం మొదలు పెట్టి వాటిని నెమ్మదిగా బయటకి తరలించడమో, లేక రీసైకిల్ వారికి ఇచ్చేయ్యడమో జరుగుతుంది. ఎవరికైనా ఇద్దామన్నా, వాళ్ళు వాడేసిన బొమ్మలు ఇస్తున్నారు అనుకుంటారు, "మా పిల్లలకి మేము కొనలేమ...

ప్రేమ రసాంత రంగ హృదయంగమ సుంగ సుభంగ రంగ బహు రంగధ భంగ తుంగ సుగుణైక తరంగ సుసంగ సత్య సారంగ సుశ్రుతి విహంగ పాప ప్రుదు సంఘ విభంగా.. దీనిని అంతటినీ ఒకే గుక్కలో మధ్యలో ఊపిరి తీసుకోకుండా చదవండి చూద్దాం? కొంచెం కష్టం అయినా చదివేసారు కదా? సరే.. ఇప్పుడు రామదాసు సినిమా లో "దాశరథీ! కరుణా పయోనిధీ" పాటలోలా పాడడానికి ప్రయత్నించండి. "అబ్బో" అంటారా? ఐతే మరి దానిలో భగవంతుడినే నిలదీస్తున్నట్టు అనిపించే భావాన్ని కూడా పొందు పరచి, రాగా తాళ యుక్తంగా పాడడం అనేది ఊహకి కూడా అందదు. అందులోనూ, 62 ఏళ్ళ వ్యక్తి ఆపని చేసాడు అంటే, అతనికి తన వృత్తి పట్ల ఎంత అంకిత భావం వుంటే, పాడుతున్న పాటలో ఎంత మనసు లగ్నం చేస్తే అది సాధ్యం అవుతుంది? ఎవరి గురించి చెబుతున్నానో తెలిసిందిగా? తన వయసులో సగం కూడా లేని కుర్ర హీరో లకి కూడా తన "లేత" గొంతు తో పాడిన చక్కటి పాటతో అందాన్ని అద్దగలిగే "మన" SP బాలసుబ్రహ్మణ్యం గురించి. ఎవరికి వారికి "ఇతను నా గొంతుతోనే పాడేడు" అనిపించినా, సినిమా లలో కమెడియన్ వేషాల నుంచి విలన్ వేషాల వరకు వేసి శహభాష్ అనిపించుకున్నా, మ్యూజిక్ డైరక్షన్ చేసినా, ప్రయోక్తగా పని ...

లాంగ్ వీకెండ్ కావడం వల్ల కిందటి వారాంతం లో మూడు సినిమా లు చూడడం తటస్థించింది. మేము అనుకొని చూడలేదు గాని, మూడూ మూడు రకాలైన సినిమా లు దొరికాయి. డాన్ లో చెప్పుకోడానికేమీ పెద్దగా కనిపించలేదు. లారెన్స్ స్టైల్ లో పగలు రాత్రీ తేడా లేకుండా సినిమా లో ప్రతీ పాత్రధారీ (హీరోయిన్ లు తప్ప) "చలవ" కళ్ళజోళ్ళు వాడేస్తూ ప్రాణం అంటే లెక్క లేనట్టు ఒకళ్ళని ఒకళ్ళు తుప్పు తుప్పుమని కాల్చేసుకుంటూ వుంటారు (తుపాకీ లతో). నాగార్జున వెనకాలే వున్నట్టు కనిపిస్తున్నా, అవకాశం వచ్చిన ప్రతీ సారి (కొండొకచో అవకాశం సృష్టించుకున్న ప్రతీ సారీ) లారెన్స్ ముందుకు వచ్చి తన నేటివిటి కి సంబంధించిన ఓవరాక్షన్ తో మనల్ని అలరించడానికి ప్రయత్నించాడు. నాగార్జున జుట్టు దువ్విన విధానం వల్లనో ఎందుకో, కొంచెం వయసు, నుదుటి మీద ముడతలు కన్పించాయి (నాకు తెలియదు. మరి డాన్ అంటే అలాగే వుండాలేమో!!). ఈ సినిమా అంతటిలోకి మాకు నచ్చిన వ్యక్తీ విలన్ గా నటించిన కెల్లీ జార్జి. "నటుడు అనే వాడికి భాషా బేధాలు లేవండి.. వాళ్ళని ఏదో భాషలో నోరు కదపమని చెప్పండి.. మనం డబ్బింగ్ లో చూసుకుందాము" అని అనే భావ దారిద్ర్యం తో కొట్టు మిట్టాడే ప్రొడ్యూసర్ లు...

మామూలుగా స్కూళ్ళ ముందర పిల్లల్ని ఊరించడానికి కొన్ని చోట్ల ఐస్ క్రీమ్ లు, మరి కొన్ని చోట్ల పీచు మిఠాయి, సోం పాపిడి, ఇంకొన్ని చోట్ల "మామ్మలు" మామిడికాయ పెచ్చుల మీద కారం రాసి, వేరు సెనగ కాయల్ని తంపడ వేసి, అమ్ముతుండడం జరుగుతుంది కదా.. అలాగే మా అభ్యుదయ పాఠసాల ముందు కూడా అమ్ముతుండే వారు. అవి ఎంత శుభ్రం గా వుంటాయో తెలుసు కాబట్టి, మా జార్జి మేష్టారు, ఆయన భార్య (ఆవిడ హెడ్ మాస్టర్ అన్నమాట) మా ఆరోగ్యం కాపాడడానికి ఒక బృహత్తర పధకం వేశారు. మొగల్తూరు లో మీనా బిస్కట్ కంపెనీ ఒకటి వుండేది. రోజూ ఒక టెంపో లాంటి పెద్ద కార్ లో అక్కడ నుంచి భీమవరం కి (అనుకుంటాను) ఒక కారుడు బిస్కట్ లు రవాణా అవుతూ వుండేవి. పిల్లల దృష్టి ఆ స్కూల్ బయట అమ్మే వస్తువుల నుంచి మరల్చడానికి మా టీచర్ లు రోజూ ఆ మీనా బిస్కట్ కంపెనీ నుంచి ఒక పెద్ద ప్యాకెట్ తీసుకొని వచ్చి అన్ని క్లాస్ ల లోనూ అమ్ముతూ వుండే వారు (బిస్కట్ 5 పైసా లకి - "నువ్వు ఈ కాలం వాడివి కాదురా బాబూ అంటారా? మీ తప్పు లేదు). ఆ ఐడియా మా జీవితాలని ఐతే ఏమి మార్చెయ్యలేదు గాని, మాకు మళ్ళీ కొట్టు మీదకి వెళ్లి బిస్కట్ లు కొనే బాధ తప్పించింది. దానికి తోడు, "స్కూల్...

ఈ మధ్య మన వాళ్లు ఇలా మొదలెట్టారేమో తెలియదు గాని, మాటీవీ లో మాఊరివంట చూస్తుంటే బాగా తెలుస్తోంది.. "ఇప్పుడు మనం ఈ ఉడికిన బంగాళదుంపల్ని బాగా స్మాష్ చేసుకోవాలి" అంటూ :). "అవును.. అందులో తేడా ఏమి వుంది?" అంటారా? అనొచ్చు. ఎందుకంటే అది ఈ మధ్య బాగా అలవాటు అయిపోతే వాళ్ళు దేని బదులు స్మాష్ అంటున్నారో మరిచిపోయే అవకాశం కూడా వుంది. స్మాష్ అంటే (మరీ Webster పదకోశం అవీ తిరగెయ్యకండి గాని) స్థూలం గా "నాశనం చెయ్యడం" లాంటి అర్ధం వస్తుంది. మీకు తెలిసే వుంటుంది. ఆంగ్ల భాష లో "మాష్" అని వేరే పదం వుంది.. "చిదమడం" అనే అర్ధం లో. ఇప్పుడు అర్ధం అయింది కదా.. బంగాళ దుంపని స్మాష్ చేస్తే పెద్దగా ఏమీ మిగలదు తినడానికి అని :).అలాగే ఈ వంటల కార్యక్రమాల్లో "ఉప్పు", "పంచదార" అనే మాటలు విని చాల కాలం అయింది. అందరూ "సాల్టు", "సుగరు" (అహ నా పెళ్ళంట లో జంధ్యాల గారు వ్రాసినట్టు "సాల్టూ.. సాంబారు - నువ్వు కలుపుకోరా వెంకన్నా!" అన్నట్టు). ఇంగ్లీష్ లో ఒక వాక్యం మొదలు పెట్టడం.. మధ్యలో మిడిల్ డ్రాపు అయిపోవడం (ఆ వాక్యాన్ని పరాయి భాష లో ఎ...

చాల రోజుల నుంచి ప్రయత్నిస్తున్నా!. సైట్ డౌన్ అయిందేమో, లేదా వేరే పేరు తో వస్తోందేమో అనుకుంటూ.. నాకు తెలిసీ, ఇంటర్నెట్ లో పెద్ద ఎత్తున తెలుగు సినిమా సాహిత్యం దొరికే ప్రదేశం తెలుగుబిజ్. చాల సార్లు అందులోంచి సాహిత్యం ప్రింట్ చేసుకొని మిత్రులందరం కలసి బోలెడన్ని పాటలు పాడుకున్న జ్ఞాపకం వుంది. అర్ధాంతరంగా అంతర్జాలం లోంచి అంతర్ధానం అయింది. చూడబోతే మళ్ళీ అదే పేరు తో సైట్ వచ్చే అవకాశాలు సన్నగిల్లుతూ వున్నట్టు అనిపిస్తోంది. చక్రి, అను గార్లు - మీరు ఈ పోస్ట్ చూస్తే ఏమి జరుగుతోందో తెలియజెయ్యండి. లేదా, ఎవరైనా సరే, ఈ విషయం మీద ఏ మాత్రం సమాచారం వున్నా కామెంట్ ఇవ్వండి. ఒక వేళ వారికి ఆ సైట్ ను హోస్ట్ చెయ్యడం వీలు కాకపొతే వేరొకరు హోస్ట్ చెయ్యడమో, తెవికి లో దానిని ఉంచడమో చెయ్యవచ్చు. Streaming లేకపోయినా ఆ సైట్ విలువ ఏ మాత్రం తగ్గదు అని నా వుద్దేశ్యం.

We recently had to go through this whole exercise and were surprised to find out that there are no resources on the net explaining some of the confusing aspects. Here is the process (This assumes that your's is a "normal" case - you and your spouse is Indian-born, Indian Citizens, holding Indian Passports, living in USA on H-1 or Green Card and this Passport and PIO card is for your new born baby). Passport: We thought that this is a very straight forward process and mostly it is, except for the passport photos. The USPS web site indicates that most of the post offices have facilities to make your passport photograph, but when we went to our local post office, they told us that they no longer offer this service for infants!. They said that it is because the pictures they take for infants are not coming out well. We went to CVS Pharmacy and got ours. So, it is a good idea to inquire ahead of time whether a certain place offers this service. The travel.gov web site has wel...

నిన్న రాత్రి వచ్చింది ఈ ప్రోగ్రాం. ఏంఖర్: ఈ సినిమా లో మీ క్యారెక్టర్ ఏమిటి? ఇలియానా: నాది చాల బబ్లి క్యారెక్టర్ (సైడ్ లో వ్రేలాడుతున్న జుట్టు మొహం మీద పడకపోయినా సరే చేతితో వెనక్కి తోసుకుంటూ.. మళ్ళీ గట్టిగా తోస్తే ఎక్కడ వెనక్కి వెళ్ళిపోయి ముందరకి రాదో అన్నట్టు, కొంచెం తోసీ తోయ్యనట్టు గా లైట్ గా). ఏం: How did you enjoy acting in the movie? ఇలి: I enjoyed a lot. ఏం: మీరు తెలుగు లో చాలా సినిమాలు చేసేసారు కదా.. మరి తెలుగు లో ఎప్పుడు మాట్లాడడం మొదలు పెడతారో అని అందరూ ఎదురు చూస్తున్నారు.. ఇలి: (English లో నే లెండి) ఒకప్పుడు నేర్చుకుందాము అనుకున్నాను కాని, (తెలివైన ప్రేక్షకులు) ఖతర్నాక్, ఆట ఫ్లాపు చెయ్యడం తో ఇంట్రస్టు పోయింది. మళ్ళీ ఇప్పుడు జల్సా ఆడుతోంది కదా నేర్చుకోడానికి ట్రై చేస్తా. ఏం: How did you enjoy acting with lover boy Tarun? ఇలి: Lover boy ఆ.. ("ఇంకా ఈ జుట్టు మీద పడదేమిటీ? - నేను వెనక్కి నెడదాము అనుకుంటుంటే" అనుకుంటూ) ఏం: అదేనండీ.. ఇక్కడ అందరికీ తరుణ్ లవర్ బాయ్ కదా!. ఇలి: I enjoyed a lot. ఏం: ఇప్పుడు మీరు తెలుగు లో అందరికంటే ఎక్కువ రేమునేరషన్ తీసుకుంటున్నారు కదా.. ఇలి: wo...

కిందటి శనివారం మా ఊరి తెలుగు అసోసియేషన్ ఉగాది కార్యక్రమం లో అతిథులు విన్న పంచాంగం ఇది. శాస్త్రం తెలియక సభికులని ఆకట్టుకోవడానికి చేసిన చిన్న ప్రయత్నంగా మాత్రమే చదవమని మనవి. రాజకీయాలు, క్రీడలు, సినిమా ల గురించిన వ్యాఖ్యల్ని "దిల్" కి తీసుకోవద్దు - విని మరిచిపొండి :). అందరికీ సర్వధారి నామ సంవత్సర శుభాకాంక్షలు.బాబూ.. కొంచెం ఆ కార్డ్ లెస్సో, ఆ క్లిప్ మైకో ఇస్తారా? This is very inconvenient you know? ఏమిటి? లేదా? దీన్లోనే చెప్పాలా? సరే!. (audience తో).. Cost Cutting అనుకుంటా.ఏదో పంచాంగ శ్రవణం చెయ్యమని తీసుకొని వచ్చారు - కానిద్దాం!. నా పేరు దైవజ్ఞ శాస్త్రి .net. పేరలా వుందని ఖంగారు పడకండి. ఇప్పుడంతా ఇంటర్నెట్ కదా.. అందుకని చివర్లో అలా తగిలించేను. ఈ యేడాది వివిధ రాశుల వారికి ఉండబోయే రాజపూజ్యం, అవమానం, ఆదాయం, వ్యయం వివరాలు ఇలా వున్నాయి. ఏమిటీ.. రాజపూజ్యం అంటే మిమ్మల్ని రాజుల్లా పూజించడం అనుకుంటున్నారా? "పూజ్యం" అంటే తెలుసు కదా!! . నిండు సున్నా అన్నమాట. అంటే మిమ్మల్ని రాజుల్లా చూసేవారు పూజ్యం. అవమానం మాత్రం డెఫినెట్టు. ఈ యేడాది మిమ్మల్ని ఎవరైనా లాగి జెల్ల కొట్టేసే అవకాశం...

Earl did last week and The Office is doing this week, coming back that is!. They are on a new season, bringing back cheer to Thursdays. Watched Earl yesterday and it was as hillarious as ever!. For a change, Joy started with a flat-belly (she always seems to carry a 45-week pregnancy). If Earl's brother Randy is on one end of the dumbo spectrum, the other end has - Dunder Mifflin's Michael from The Office. If you get NBC (in US), watch these if you are not already watching - sure worth your time.

నిన్నటి ఐడిల్ బ్రెయిన్ లో శ్రీనివాస్ కంచిభొట్ల వ్రాసిన వ్యాసం లోంచి ("GRE English" పదాలు ఉపయోగించి రాసే చాలా పొడవైన వాక్యాలని మినహాయిస్తే ఇతడు వ్రాసే ఆర్టికల్స్ నాకు నచ్చుతాయి :) ): "The producer needs to be rapped on the knuckles for letting the production run amuck." అంటే, ఏమంటున్నారంటే, అల్లు అరవింద్ ని మాస్టారు బల్ల దగ్గర కి రమ్మని, చెయ్యి తిరగవేసి వుంచి, వేళ్ళ మీద బెత్తం తో (లేదా స్కేల్ తో) "ఈ సినిమా కి ఇన్ని కోట్లు పెట్టడం తప్పేనా?" అంటూ రెండు మూడు వెయ్యమని. ఊహించుకుంటే భలే నవ్వు వస్తుంది. అరవింద్ అన్నాను కాబట్టి నవ్వుతున్నాం కాని, చిన్నప్పుడు కొంతమంది శాడిస్ట్ మాస్టర్లు మా క్లాస్ లో పిల్లల్ని ఇలా శిక్షిస్తే నాకు పిచ్చ కోపం వచ్చేది. తలుచుకుంటే ఇప్పటికీ వస్తుంది. మనసు లో నే శాపనార్ధాలు పెట్టేవాడిని. కొంతమందికి తగిలే వుండొచ్చు. ఐతే ఇప్పుడు అలాంటి వాళ్ళు తగ్గారు అనే అనుకుంటాను. Figurative గా రాసేరు కాబట్టి కంచిభొట్ల మీద కోపం లేదు లెండి :).

నా గూగుల్ మెయిల్ కి ఒక పెద్ద ఈస్తటిక్ ప్రాబ్లం వచ్చింది (వాడకుండా వుండలేను, ఎందుకంటే, తెలుగు లో మెయిల్ కొడితే యాహూ లో ఒక సారి తెలుగు లోను, మరొక సారి అదేదో కంకిరి పింకిరి భాష లోను వస్తోంది). నా గూగుల్ ఇన్ బాక్స్ సెలవు రోజు నాటి పూర్ణా మార్కెట్ లాగ "conversations" తో కిక్కిరిసి పోతోంది రోజులు గడిచే కొద్దీ.. నిన్న ఈ "archive" బటన్ ఏమి చేస్తుందో చూద్దాము అని కుతూహలం తో కొన్ని మెసేజ్ లు ఎంచుకొని, ఆ బొత్తాన్ని వత్తేను. వెంటనే నేను ఎంచిన సంవాదాలు అన్నీ మాయమైపోయి నా ఇన్ బాక్స్ మళ్ళీ స్లిమ్ము గా, ట్రిమ్ము గా రెడీ అయింది. (తరవాత గూగుల్ మెయిల్ హెల్ప్ లో ఇవి అన్నీ రాసేరు అన్న విషయం చూసాను అనుకోండి). మాకు ఈ విషయం ముందే తెలుసు అంటారా? సరే. కాచుకోండి. క్రిందటి సంవత్సరం అనుకుంటాను.. NPR Morning Edition కార్యక్రమం లో రాజమండ్రి లో పన్నులు వసూలు చెయ్యడానికి "డప్పుల మోత" కార్యక్రమం నిర్వహించారని, దానిలో భాగంగా, పన్నులు బకాయి ఉన్న మొండి వాళ్ళ ఇళ్ళకి వెళ్లి, ఆ వీధిలో అందరూ వినేలా, వాళ్లు "మేము బకాయిలు చెల్లిస్తాము కమీషనరు గారూ" అని అనేదాకా, ఆపకుండా డప్పులు వాయించారుట ...

మొత్తానికి మొన్న మంత్ర చూశాము. "ఇన్నాళ్లకా" అనుకోకండి. ఏ వంట చేసుకుంటూనో, పిల్లాడిని అడిస్తూనో సినిమా లు చప్పరించెయ్యడం కంటే, కాస్త తీరిక దొరికినప్పుడు, చక్కగా కూర్చొని, దృష్టి పెట్టి చూడడం అంటే మాకిష్టం వల్ల డీవీడీ వచ్చే వరకు ఎదురు చూడాల్సి వచ్చింది. అందులోనూ, హారర్ సినిమా లు ఫుల్ సౌండ్ తో భయపడుతూ చూస్తే బాగుంటుంది కదా! ... (మీరు ఇప్పటికీ చూడకపోతే కింది పేరా చదవద్దు). ఈ సినిమా కి, ఇదివరలో వచ్చిన "ఎ ఫిల్మ్ బై అరవింద్" కి పోలికలు కనిపించాయి (క్లైమాక్స్ లో ఐతే తప్పకుండా). ఐతే ఈ సినిమా లో ఎవరు చేసారో చెప్పి, ఎందుకు చేసారో విశదం చెయ్యడం వల్ల సినిమా ని పూర్తి గా చూసి, ఆ మిస్టరీ ఏదో మనమే సాధించిన ఫీలింగ్ వచ్చింది. (అరవింద్ లో చివర్లో విలన్ ఫలానా అని చూపించారు కాని, అలా ఎందుకు జరుగుతోంది అన్న విషయం మీద వివరణ లేదు). దానికి తోడు, సంగీత పరంగా, నటన పరంగా కూడా ఈ సినిమా ఒక ఆకు ఎక్కువ చదివింది అని చెప్పవచ్చు. కధ జరుగుతున్నంత సేపూ, అత్మహత్యలని కూడా "దెయ్యమే" చేసింది అనుకోవడం, చివర్లో ఆ మిస్టరీ ని చేదించడం కూడా బాగుంది. ఒక దశలో మంత్రే దెయ్యమని మనల్ని ఆల్మోస్ట్ నమ్మిస్తా...

మా టీవీ సినిమా అవార్డ్స్ ప్రోగ్రాం చూసి, అనురూప్ గారి బ్లాగ్ చదివిన తరవాత ఇది రాయాలనిపించింది. ఎన్టీఆర్ చేసిన పని కొంచెం అనాలోచితం గా అనిపించినా, ముందు అసలు చిరంజీవి, నాగార్జున లు "మేము మా టీవీ యాజమాన్యం లో వుండడం వల్ల మా సినిమా లను పోటీలో వుంచవద్దని నిర్ణయించుకున్నాము" అని చెప్పడం ఎంత వరకు సమంజసమో చూడాలి. ఇదేమైనా పట్టు చీరాల షో రూం లో సంక్రాంతి బంపర్ ప్రైజ్ మారుతి కార్ గురించో, ఒక లక్ష రూపాయల నగదు గురించో అయితే "ఈ షాప్ లో పని చేసే వాళ్ళు పోటీ కి అనర్హులు" అని చెబుతారు. ఐతే ఈ అవార్డు లు నిజం గా ప్రజలు వోట్ చెయ్యడం వల్ల ఇచ్చేవే అయితే ఇంక సమస్య ఏమి వుంది? అంతగా కావలిస్తే ఏ సినిమా/హీరో కి ఎన్ని వోట్లు వచ్చాయో ప్రకటిస్తే పోయేది!. అన్ని సినిమా లు పోటీ లో వుంటే, ఇచ్చే వాళ్ళకి, తీసుకునే వాళ్ళకి ఆ "తుత్తి" దక్కి వుండేది :). ఇది చదివినందుకు బోనస్: హేమంత్ (మా టీవీ లో భలే ఛాన్స్ నుంచి) షో లోని ఒక పోటీదారు తో "చూడమ్మ.. ఇప్పుడు ఇదే పాటని, మన దగ్గర బనీను లాంటి పొడుగు షర్టు లు వేసుకొని, మెళ్ళో కుక్క గొలుసులు కట్టుకొని వుంటారు చూడు, వాళ్ళ లాగ - rap స్టైల్ లో పాడాలి...

కండూతి అనే మాట ఈ వ్యవహారం లో వాడొచ్చో లేదో తెలియదు గాని, జంధ్యాల చెప్పినట్టు "మాట బాగుంది అని వాడేసాను". చాల ఆశ్చర్యం అనిపిస్తుంది. మా శ్రీహర్ష గాడు పుట్టి నాలుగు నెలలయింది. సంతోషం వచ్చినా, బాధ వచ్చినా, తిక్క వచ్చినా, తోచకపోయిన సరే, అప్రతిహతం గా కాళ్ళు, చేతులు అలా కొట్టేసుకుంటూనే వుంటాడు. చూడబోతే దేముడు మన శరీరం లో వ్యాయామానికి కావాల్సిన instinct అంతా program చేసి పంపిస్తాడు కామోసు. అందుకే (వీడే కాదు.. అందరు) పిల్లలూ ఇలా వీర లెవెల్లో కాళ్ళు చేతులు వూపేస్తూ మొత్తం శరీరాన్ని వ్యాయామం చేయిస్తూ వుంటారు :). కాలం గడిచే కొద్దీ (అంటే exercise అవసరం అయ్యే కొద్దీ) మనకి ఇహ లోక వ్యవహారాలు ఎక్కువ అయి, వ్యాయామానికి తిలోదకాలు ఇచ్చేసి ప్రాణాల మీదకి తెచ్చుకుంటాము అనిపిస్తుంది.

ఇప్పటికీ వస్తున్నాయి అనుకుంటున్నా. చందమామ గురించి ఈనాడు లో చదివినట్టు గుర్తు. ఏది అయితేనేం? చిన్నప్పుడు ఈ రెండింటితో బాటు, బొమ్మరిల్లు, బాలజ్యోతి (అనే అనుకుంటున్నా.. ఎవరికైనా తెలిస్తే కరెక్టు చెయ్యండి) కూడా భారీ గానే చదివేవాళ్ళం. ఐతే, మొదటి రెండూ కొనుక్కుని ఇంట్లో చదివితే, చివరి రెండూ లైబ్రరీ లో అన్నమాట. అసలు రెండు పత్రికలూ కొనడం గురించి కూడా ఒక చిన్న విశేషం వుంది. మేము ఇద్దరం - అన్నయ్య, నేను. చిన్నప్పటినుంచీ మా నాన్న గారు మా ఇంట్లో ముష్టి యుద్ధాలు, రక్తపాతాలు, వీర బాదుడులు లేకుండా ఏది కొన్నా రెండు కొంటుండేవారు. మరి నెలకి రెండు చందమామలు అనవసరం కదా (ఆ విషయం మేము 1, 2 వ తరగతుల్లోనే కనిపెట్టేసి ఒప్పేసుకున్నాము), పోనీ అది ఏమైనా దిన పత్రిక లాగ వుంటే, మధ్య పేపర్ ఒకళ్ళు, కవర్ పేపర్ ఒకళ్ళు చదివేసుకోవచ్చు. అది పుస్తకమాయే!! - అందుకని తెలివిగా, డబుల్ డోస్ లాగ నెలకి రెండు కొనేవాళ్ళు అన్నమాట.. అది కూడా ఒక నెల చందమామ ముందు వచ్చేసి, బాలమిత్ర రాలేదు అనుకోండి.. రెండూ వచ్చే వరకూ, రిస్క్ తీసుకోకుండా, వెయిట్ చేస్తాము అన్నమాట రెండోది వచ్చే వరకు. లేకపొతే వ్యవహారం మొత్తానికి చెడుతుంది అని. సరే.. మొత్తానికి ఒ...

కిందటి వీకెండ్ (ఇంచుమించు శుక్ర వారం సాయంత్రం మొదలుకొని ఆదివారం వరకు) కొందరికి ఒక రోజు అటూ, కొందరికి ఒక రోజు ఇటూ గా, ఒహాయో రాష్ట్రం మొత్తం అంతా స్నో తో నిండిపోయింది (మిగిలినవి కూడా నిండే వుంటాయి గాని, నాకు ఇదమిత్థం (ఈ పదాన్ని ఇంకా కొంతమంది వాడుతున్నారు అనే అనుకుంటున్నాను) గా తెలియదు). మా ఇంటికి బంధువుల రాక కూడా అదే వీకెండ్ జరగడం వల్ల నాకు ఆ స్నో అంతటినీ పూర్తి గా experinece చేసే అవకాశం దక్కింది (ఇంటికి, విమానాశ్రయానికీ మధ్య డ్రైవ్ చేస్తూ). రెండు రోజులూ కలిసి ఒక 16-18 అంగుళాల మందాన మంచు పేరుకుపోవడం తో పెద్దల సంగతేమో తెలియదు గాని, పిల్లలు మాత్రం చాలా ఎంజాయ్ చేసారు. సిటీ ప్రభుత్వం వారు ఆఘ మేఘాల మీద (మంచు ice గా మారకుండా) దాని మీద వుప్పు జల్లించడం, రాకపోకలు ఆగకుండా యుద్ధ ప్రాతిపదిక మీద రోడ్లని శుభ్రపరచడం చెయ్యడం చూసి నాకు అనిపించింది.. "ఔరా!! ఇంత ఖర్చు, శ్రమ తో కూడిన పని ఐనా, ప్రతీ ఏడాది తప్పని పని ఐనా వీళ్ళు పట్టుదలతో ప్రకృతి ని ఎదిరించడానికి కూడా వెనకాడకుండా ఎంత కష్టపడుతున్నారు" అని. ఇన్ని ఖర్చులు వున్నా (ప్రతీ ఇల్లు, ఆఫీసు, పాఠశాల , గొడ్ల సావిళ్ళతో సహ అన్నీ చలి కాలం అంతా కూడా ...

ఎందుకో గుర్తు వచ్చాయి.. మా 4, 5 వ తరగతి సంగతులు. మొగల్తూరు (ఇప్పుడంటే అందరికీ అనేక రకాలుగా తెలిసిపోయింది గాని, మేము చదువుకున్నప్పుడు "కృష్ణంరాజు" వూరు గానే తెలుసు అందరికీ - "చిరంజీవి" ఇల్లు ఊరి చివర్లో ఎక్కడో వుందని అనుకునేవాళ్ళం గాని వేలం వెర్రి గా వెంటబడడం లాంటివి తెలియదు). అక్కడ వున్న వాటిలో, (గవర్నమెంటు ది అయినప్పటికినిన్నీ) అభ్యుదయ ప్రాధమిక పాఠశాల కొంచెం పద్ధతి గా వుండేది. రోజూ 7 గంటలకి యోగ క్లాస్ లు, బడి కి ముందు అసెంబ్లీ, "ఔట్ బెల్" లో గోధుమ నూక ఉప్మా (ఎందుకు పెట్టేవారో నాకు కూడా తెలియదు.. మేము అందరం క్రమం తప్పకుండా స్కూల్ కి వెడుతూనే వుండేవాళ్ళం), మధ్యాహ్నం రేడియో కార్యక్రమం. 2:25 అయ్యేసరికల్లా హెడ్ మాస్టారి రూం లోంచి రేడియో ని తీసుకొని వచ్చి వరండా లో పెట్టడం, పిల్లలు అందరూ పొడుగునా కూర్చోవడం. సోమ వారం అయితే చిత్తరంజన్ గారి "పాట నేర్చుకుందామా" ప్రోగ్రాం. "పిల్లల్లారా.. ఊఁ.. ఊఁ.. ఊఁ.. ఊఁ.. పాపల్లార.. ఊఁ.. ఊఁ.. ఊఁ.. ఊఁ.." అంటూ మేము కూడా తన్మయత్వం తో వెనకాలే పాడేస్తూ వుండే వాళ్ళం. ఏ మాటకి ఆ మాటే చెప్పుకోవాలి. ఆ రెండేళ్లలో కనీసం 10-...

నిన్న వారానికి సరిపడా కూరగాయలు తెచ్చుకోడానికి దుకాణానికి వెళ్ళా.. (ఇక్కడ ఇంతే లెండి .. ఆది వారమే అన్నీ తెచ్చేసుకోవాలి.. సోమ వారం వెళ్ళాము అంటే, కుంగి, కృశించి, ఆల్మోస్ట్ నశించిపోడానికి రెడీ గా వున్నా కూరలే దొరుకుతాయి :) ). సరే.. రెండు సంచీల నిండా కూరలు నింపామా? నా వెనక ఒక నలుగురు చేరారు చెక్ ఔట్ లైన్ లో. వెనక్కి చూద్దును కదా ఒకాయన చిన్న నూనె డబ్బా పట్టుకొని వున్నాడు.. సరే కదా.. కుర్రోడు (పెద్దోడే లెండి) నాది అయ్యే వరకు వెయిట్ చెయ్యాలి అని "అయ్యా.. మీరు గాని మీ పని కానిచ్చుకుంటారా ముందు?" అని ఆఫర్ చేశా. అది నేను చేసిన పాపమేమో తెలియదు గాని, ఆ మానవుడు నన్ను "ఛీ.. పీనుగా.. ఈ ప్రపంచం లో వున్న కష్టాలన్నింటికీ నువ్వే కారణం" అన్నట్టు ఒక ఛీత్కారపు చూపు చూసి ముందుకెళ్ళి నూనె డబ్బా బిల్ చేయించుకొని లాగించేసాడు !! కనీసం ఒక థాంక్ యు ("కుదిరితే ఒక కప్పు కాఫీ" ఎలాగు లేదు :) ) కూడా చెప్పకుండా కాటు మొహం పెట్టుకోవడం ఎందుకో నాకు అర్ధం కాలేదు.. పోనీ ఆయన ముందుకి వెళ్లేటప్పుడు నేను కాలు ఏమైనా అడ్డం పెట్టానా అంటే అలా ఏమి గుర్తు లేదు.సీరియస్లీ, మన వాళ్ళు (అంటే నేను కూడా - నేనేదో ...

నిన్న రాత్రి మధుమాసం (ఈ సినిమా గురించి చూసిన తరువాత రాస్తాను) చూసిన తరువాత ఏమి లేస్తాములే అని టీవీ ముందర కూర్చునేసరికి జల్సా సినిమా ఆడియో రిలీజ్ ఫంక్షను రావడం మొదలు అయ్యింది "మా" లో.. ఈ మధ్య ఆడియో ఫంక్షన్స్ కూడా శతజయంతి ఉత్సవాలలాగా జరగడం (అందులో పెద్ద హీరో లవి అయితే మరీను) సాధారణం అయింది కాబట్టీ ఇది కూడా ఇంచు మించు అలాగే వుంటుంది అని అనుకున్నాను. దానికి తగ్గట్టు గానే అభిమానులు, సినిమారంగ ప్రముఖులతో బాటు చిరు, ఆయన కుటుంబ సభ్యులు కూడా అందరూ హాజరయ్యారు. కొన్ని డాన్సులు, మధ్య మధ్య లో అలీ, సునీల్ ల కబుర్లతో కార్యక్రమం నడిచింది. సునీల్ ఎందుకో (అంటే మరీ అసాధారణం కాదు గానీ ఆయన ఎప్పుడూ బయట వుండేప్పుడు సినిమాల లో వుండేంత ఫ్రీ గా, కామెడి గా వుండడం చూడలేదు - ఎందుకో చాల uncomfortable గా వుంటాడు వేదికలపై (నేను కూడా సునీల్ ఫ్యాన్ నే నండీ.. కాకపోతే మరి నిజం చెప్పాలి కదా)) కొంచెం out of place గా కనిపించాడు. అలీ పాత్ర ఏమిటంటే ఈ సినిమా గురించి నెగటివ్ గా మాట్లాడడం ( కావాలనే అనుకోండి) - మిగిలిన వాళ్లు వచ్చి ఆయనకీ సమాధానం చెప్పడం లాగ design చేసారు ప్రోగ్రాం ని. కొన్ని సందర్భాల్లో (ఈ సినిమా తియ్యడ...