Stages in OCI Card processing.

(This information may not be relevant now as I see that both NewYork and Houston consulates are outsourcing the OCI (and other processings) to a third party... THANK GOD!!!!)

As with any processing that is done by the Indian consulate in the USA, OCI card processing also is a blackbox with minimum feedback and unanswered questions by emails and phones. We recently applied for the OCI card and experienced frustration like many others who applied too. They stick relatively close to the times described on the consulate's web site but lack of feedback puts you in a tense spot. Here is a sequence of how our OCI processing went - this can be used as a guide for your situation.
The processing times for various stages of this application vary greatly between different people's applications.

Send your US Passports to the consulate at this point....................

As you can see, Printing of the documents took 22 days for us, whereas it was done in 4 days for my brother. Even if you leave enough time to plan for an India trip in anticipation of the OCI card, you can still be trumped by these guys. There is a way out though. As long as you have your US Passport with you, you can get a visa (6 months multiple entry) from the consulate and continue with your plans. The agency that handles Indian visas is (thankfully) a 3rd party and they handled our case very diligently and within a couple of days.

Once the documents are received at the consulate (last step), it took them 8 working days to affix them in my US Passport. I will have to update this post on how long the consulate is going to hang on to the OCI card in case after the documents are received at the consulate, but we decide to wait to send our US Passport to them.

పిల్లలకి దంతాలు వచ్చే క్రమం.

పిల్లలకి పళ్ళు ఏవి ఎప్పుడు వస్తాయి అనే విషయం మీద (ముఖ్యం గా మొదటి పిల్లవాళ్ళకి ఐతే ఏమి expect చెయ్యాలో తెలియదు కాబట్టి) మాలాగే చాలామందికి అవగాహన తక్కువ ఉంటుంది అనే ఉద్దేశ్యంతో ఇది రాస్తున్నాను. ముఖ్యంగా అదే వయసుకి చెందినా వేరే పిల్లల్ని కూడా చూస్తూ ఉంటే, మన వాళ్లకి అదే వేగంతో పళ్ళు కనిపించకపోతే కొంచెం ఖంగారు పడడం సహజం. ఈ మధ్య మా పెద్ద పిల్లవాడిని దంత వైద్యుని దగ్గరకి తీసుకొని వెళ్ళినప్పుడు ఈ చార్ట్ ఇచ్చారు. ఎవరికీ వారు దీనిని తమ పరిస్థితి కి అన్వయించుకోవచ్చు.

మా వూరి వంట ఫ్యాన్.

అన్నట్టు, ఈ నూనె లో కొలెస్ట్రాల్ లేదు అని ఊదరగొడుతున్నారు కాని, అసలు ఏ నూనె లోను, కొవ్వే తప్ప కొలెస్ట్రాల్ ఉండదని వీళ్ళకి ఎవరైనా చెబితే బాగుండును.

స్ట్రా లు శుభ్రం చెయ్యడం (How to clean straws)

పిల్లలకి ఒక ఏడాది వయసు వచ్చేసరికి మొదట నెమ్మదిగా కప్ లోనుంచి తాగడం అలవాటు చేస్తాము. చిన్న నోళ్ళు కాబట్టి పీల్చుకోవడానికి చాలా సార్లు కప్ కి స్ట్రా కలిసి ఉండే విధంగా వాళ్ళు అమ్మడం, మనం కొనడం పరిపాటి. దీనితో పిల్లలకి స్ట్రాతో కావలసినంత పీల్చుకోవడం, సొంతంగా తాగడం అలవాటు అవుతుంది. ఐతే చాలాసార్లు ఈ స్ట్రాలు స్ట్రైట్ గా కాకుండా మధ్యలో డిజైన్లు (ఇక్కడ చూపించిన విధం గా) ఉంటాయి. దానివల్ల స్ట్రా సులువుగా వంగుతుంది కాని, వాడేకొద్దీ (ముఖ్యంగా పాలతో) దానిలో "మోల్డ్" చేరి అనేక అనారోగ్యాలకి కారణం అవుతుంది. మరి స్ట్రా లోపల శుభ్రం చెయ్యడం ఎలా? దానికోసం మాకు ఈ మధ్య ఒక పరికరం దొరికింది. "Babys R Us", అమజాన్ లాంటి చోట్ల దొరుకుతుంది. (bRUs లో ఖరీదు ఎక్కువ అన్న విషయం మళ్ళీ నేను చెప్పనక్కర్లేదు). దీనితో స్ట్రా లు శుభ్రం గా శుభ్రం అయిపోతాయి.

Food planning and estimates for party.

We recently had a birthday party for our son and I was looking for estimates on how much food to order for the same on the internet but could not find many sources - especially with Indian food. So I am bloggifying my experiences with the food planning for the party.

This would probably be more easier in numbers than letters:

Number of invitees for the party: 65 adults and approximately 35 children (ranging from months old to 15-16 year olds).

All "full tray"s are 8 Quarts, All "medium tray"s are about 6 Quarts.

Dish	Ordered/made	Outcome
Mirchi Bajji	Full tray	Finished
Onion Pakodi	Medium tray	About 20% left
Chapatis	125 count	About 40 left
Malai Kofta	Full tray	Very little left
Chana Curry	Medium tray	About 10% left
White rice	16 cups	About 5 cups left
Pulihora	10 cups	About 1 cup left
Dondakaya (Tindora) Curry	Full tray	About 20% left
Bendakaya (Bhindi) Masala	Full Tray	About 30% left
Sambar	Full tray	About 30% left
Kobbari (coconut) Mamidi (mango) Pachchadi (chutney)	1 coconut, 2 mangoes	About 50% left
Cake	Full sheet	About 10% left
Jilebi	15 pounds	About 50% left
Perugu (curd)	1 gallon	About 50% left
Pizza	10 large	About 30% left

Pizza would have been gone completely if it were all cheese.

6:21 కారు.

6:21 కారు అంటే ఇదేదో ఫస్ట్ బస్సు టైం కాదు (మా నాయనమ్మ గారు బస్సు ని "కార్" అనేవారు - ఆ కాలం నాటి చాలామంది లాగే). మేము ఉన్న కమ్యూనిటీ లో ఒక పొరుగాయన ఉన్నాడు. వాన రానీ, మంచు పడనీ, కొంపలు మునిగిపోనీ - వీకెండ్ ఐతే తప్ప, ప్రతీ రోజూ పొద్దున్న ఆరుగంటల ఇరవై ఒక్క నిముషం అయ్యేసరికి కార్ స్టార్ట్ చేసి, గరాజ్ లోంచి బయటకి తీస్తాడు (6:21 ఏమిటో పెళ్లి ముహూర్తం లాగ అనిపిస్తుంది నాకు - అలా అనుకుందాము అంటే, ఇండియా వాడు కూడా కాదు). ఆ కార్ స్టార్ట్ చేసింది మొదలు, మఫ్లర్ (మనం సైలెన్సర్ అంటాము కదా - అదేలెండి - పొగ గొట్టం) చిల్లులతో జల్లెడ అయిపోయినట్టు ఉంది - గుర్రు మంటూ మంచి కోపం మీద ఉన్న కుక్కలాగా శబ్దం చేస్తూ ఉంటుంది. మనం ఇంట్లో ఎక్కడ ఉన్నా, అన్ని తలుపులూ, కిటికీ లు వేసి ఉన్నా సరే అది వినిపిస్తుంది. అది వినిపిస్తే 6:21 అయినట్టు లెక్క - 6:21 అయితే అది వినిపించాలని లెక్క. నేను కొన్ని ఏళ్ళ నుంచి 6:15 కి లేచి ఆఫీసు కి ఎనిమిదింటికల్లా వెళ్లాలని ప్రయత్నిస్తున్నాను కదా ("ఇదెప్పుడు చెప్పావు" అంటారా? ఇప్పుడే). అందుకని 6:21 కి పక్క మీద దొర్లుతూ "ఆ 8 కి ఆఫీసు కి వెళ్ళే పని రేపటినుంచి మొదలు పెడదాము" అనుకుంటూ ఉంటానన్నమాట. అప్పుడు ఈ శబ్దం వినిపించేసరికి సిగ్గు వేసి మొత్తానికి లేచాము అనిపిస్తాను.

ఐతే ఉన్నట్టుండి, నిన్న ఈ శబ్దం ఆగిపోయింది! (నేను తొందరగా లేచా లెండి). "అరె.. ఏమయింది పాపం? ఒంట్లో బాగోలేదా? సైలెంట్ గా ఇల్లు అమ్మేసి వెళ్ళిపోయాడా? కార్ ఎవరైనా కొట్టేసారా? లేక గరాజ్ డోర్ రావట్లేదా? లేదా నా చెవులు గాని సమ్మె చేస్తున్నాయా" అనే అనేక సందేహాలు ముప్పిరి గొంటూ ఉండగా - కిటికీ లోంచి చూద్దును కదా - ఆ కార్ ఎప్పటి లాగే మెయిన్ రోడ్ దిశగా వెళ్ళిపోతోంది.. అప్పుడు తట్టింది - మొత్తానికి మా గురుడు మఫ్లర్ బాగుచేయించాడు అని. ఏ మాటకి ఆ మాటే. వీళ్ళ సమయ పాలన మన వల్ల కాదనిపిస్తుంది. 6:21 కి ఈయన బయల్దేరుతాడా? 6:50 కి ఒక స్కూల్ బస్సు వస్తుంది. 8:29 కి ఇంకోటి. మళ్ళీ మధ్యాహ్నం తిరిగి ఆ బస్సులు రెండూ గంట కొట్టినట్టు ఒకే సమయానికి పిల్లల్ని తీసుకొచ్చి దించేస్తాయి. మరింక పిల్లలకి ఆ వయసులో ఇలాంటి సమయ క్రమశిక్షణ నేర్పేస్తే ఏమవుతుంది? వాళ్ళు కూడా జీవితాంతం ఏ 6:21 కో, 7:18 కో ఆఫీసు లకి వెళ్ళడం అలవాటు చేసుకొని, వాళ్ళ పిల్లలు 8:29 బస్సు...... అలా జరిగిపోతూ ఉంటుంది అన్నమాట.

పిల్లలకి ఏమి నేర్పాలో అర్ధం అయింది కదా??.

కనులతో రాసే తొలి కవిత

వేదం సినిమా రిలీజ్ అప్పుడు అనుకుంటాను - "ఈ సినిమా లో పాటలు మీ స్టైల్ లో లేవు" అన్నందుకు శిల్పా చక్రవర్తి కి మా టీవీ ముఖం గా కీరవాణి చిన్న క్లాసు పీకేరు :). "నేను ఎవరికోసం మ్యూజిక్ చేస్తే అది వాళ్ళ స్టైల్ లో ఉంటుంది" అని. అది కూడా చాలా వరకు నిజమే అనిపిస్తుంది నాకు ఐతే. అన్నమయ్య కి, అల్లరి అల్లుడు కి, ఒకరికి ఒకరు కి, पहली नजर में కి వేర్వేరు విధాలుగా సంగీతం వినిపిస్తుంది. కానీ కొన్ని పాటల్లో కీరవాణి మార్కు తప్పనిసరి (పాత రోజుల్లో (తొంభైల్లో అన్నమాట) ఒక స్టాండర్డ్ డప్పు (మరీ మాస్ కాకుండా - క్లాసు కాకుండా), అదేదో జంత్ర వాయిద్యం - వినడానికి చాలా సుఖం గా ఉంటుంది అది - దాని పేరు నాకు తెలియదు ("అల్లరి ప్రియుడు" లో "అందమా నీ పేరేమిటి అందమా" లో మొట్ట మొదట వినిపించే వాయిద్యం).

ఈ మధ్య వచ్చిన కీరవాణి పాటల్లో ఇది నాకు చాలా బాగా నచ్చింది: "కనులతో రాసే తోలి కవిత" - యంగ్ ఇండియా సినిమా నుంచి. దాన్ని వింటే ఎక్కడా ఆయన చేసిన పాట లాగ ఉండదు. దానికి తోడు కార్తీక్ - మరి చెప్పక్కర్లేదు కదా? అనంత శ్రీరాం కూడా వెళ్ళేకొద్దీ మరీ నచ్చేస్తున్నాడు..

చక్కని పాట: వినకపోతే వెంటనే వినండి. సినిమా అపజయం వల్ల ఈ పాట జనానికి చేరకపోతే too bad!!

http://www.ragalahari.com/newreleasesdetail.asp?newmvname=Young+India

వేటూరి కి నివాళి.

ఈ రోజే వేటూరి గారి మరణ వార్త తెలిసింది. వరుడు ఆడియో రిలీజ్ లో, ఆ తరవాత మా టీవీ ఇంటర్వ్యూ లో ఆయన ఇంకా మాట్లాడుతున్నట్టే ఉంది - ఇంతలో ఎంత పని జరిగింది!. ఆయన పాట ఏది విన్నా "ఇది వేటూరి పాట" అని యిట్టె తెలిసిపోయే ముద్రలు ఆయన పాటల నిండా ఎన్నో. ముఖ్యం గా ఒకే పదానికి రెండు అర్ధాలు వచ్చేలా వెంట వెంటనే రెండు లైన్స్ లో రాయడం.. ఎన్ని వేల పాటలు రాసిన, ఎన్ని విధాలుగా ఎన్నో పదాలని వాడినా, ప్రతీ కొత్త పాటలోనూ మళ్ళీ ఇంకో కొత్త పద ప్రయోగం తో ముందుకొచ్చి మనల్ని ఆశ్చర్యపరచం ఆయనకీ వెన్నతో పెట్టిన విద్య. కోరుకునే వాళ్ళ అభిరుచి, విజ్ఞత లని అనుసరించి ఎవరు ఏది అడిగితే వారికి అది రాసిపెట్టే లక్షణం ఆయన సొంతం. అందుకే కొన్ని పాటలు వింటే "ఈయన ఇలాగే రాస్తాడు" అని విసుక్కున్నా, వెంటనే మరో ఆణిముత్యం లాంటి పాటతో మనల్ని మురిపించి "ఆ ముందు పాట పాపం నాతో రాయించుకున్న వాళ్ళదే కాని నాది కాదర్రా" అంటూ చెబుతున్నట్టు అనిపిస్తుంది. నిన్నే ఈ మధ్య ప్రసారం అయిన "పాడుతా తీయగా" చూస్తుంటే అందులో "యమహా నగరి" పాట గురించి మణిశర్మ చెప్పారు - ఆ పాట ని ముందుగా రెండు చరణాలు గానే రాసారనీ, రికార్డింగ్ అవుతూ ఉంటె వేటూరి గారు అప్పటికి అప్పుడు కూర్చొని ఇంకో చరణం రాసి ఇచ్చారు అని. అది గుర్తు ఉంచుకొని ఆ పాట మళ్ళీ వింటే ఎంతో ఆశ్చర్యం అనిపిస్తుంది. ముందు రెండు చరణాలలో విషయం ఏమాత్రం తగలకుండా పూర్తిగా మరో చరణాన్ని అలా ఎలా రాయగాలిగారా అని. ఆయన ప్రతీ పాటలోనూ కూడా ఒక పాటకి మించి విషయం ఉంటుంది. అందుకే నేమో - చెప్పదలచుకొన్నది అంతా మధ్యలో ఖాళీలు లేకుండా చక్కగా కూర్చి చెప్పేస్తారు. "భావగర్భితం" అనే మాటకి ఆయన పాటలు సజీవ ఉదాహరణలు. అర్ధం చేసుకున్న వారికి అర్ధం చేసుకున్నంత.. కొన్ని పాటలైతే విన్న ప్రతీ సారీ కొత్త అర్ధాలు స్ఫురింపజేస్తూ ఉంటాయి.
వారు లేకపోయినా వారి పాటలన్నీ మనతోనే ఉన్నాయి.. "కనీసం ఇంకో ఐదేళ్లైనా జీవించి ఉంటే వారి మరిన్ని పాటలని వినే అదృష్టం మనకి కలిగేదేమో" అని అనుకోవడం సహజం. కాని ఇప్పటికే మన దగ్గర ఉన్న వారి కవిత్వాన్ని ఆస్వాదిస్తూ వారిని తలుచుకొంటూ ఉండడం వారికి మనం సమర్పించగలిగిన అసలైన నివాళి, అదే ఆయన ఆత్మకు శాంతి.

అట్ల పెనం

మాకైతే ఇప్పుడే జ్ఞానోదయం అయిందేమో తెలియదు మరి, చాలా మందికి ఇప్పటికే తెలిస్తే మాకు ఇప్పటికైనా తెలిసినందుకు (, లేకపోతె అందరికీ తెలియజేసే అవకాశం మాకు వచ్చినందుకు) సంతోషిస్తూ ఈ పోష్టేస్తున్నా.
ఇండియా లో మన అందరి ఇళ్ళలో అట్లు వెయ్యాలి అంటే ప్రత్యేకం గా అట్ల పెనం ఉంటుంది కదా.. నిఖార్సైన ఇనుముతో, చక్కటి నగిషి (స్మూత్ సర్ఫేసు అన్నమాట) తో, చిన్న దొన్నె లా మధ్యలో కొంచెం కిందకి వంచబడిన పోత తో. దానిని చక్కగా ఇటక పొడి పెట్టి తోమి, వేడెక్కించి, ఒక అర చెంచాడు నూనె జల్లి దానిమీద దోసో, మజ్జిగ అట్టో వేసుకుంటే మరి పండగే. ఐతే, అమెరికా లో ఇలాంటివి చెయ్యాలి అంటే కరెంటు తో నడిచే నాన్ స్టిక్ పెనాలు దొరుకుతాయి. ఐతే, ఇనప పెనం మీద అట్టు వేసుకోవడానికి అలవాటు పడిన ప్రాణం దాని మీద వేసుకున్న అట్టు తింటేనే లేచి వస్తుంది (ముఖ్యం గా మజ్జిగ అట్టు). ఎవరో చెప్పగా విన్నాను - మన మెదడుకి కావాల్సి వచ్చే ఇనుము, ఈ అట్టు పెనం తయారు చేసే ఇనుము ఒకటే అని, ప్రతీ అట్టులోను కొన్ని ఇనుము రేణువులు ఈ రూపేణా మింగేస్తే మనకి కావాల్సిన ఇనుము అదే వచ్చేస్తుంది అనీను (సిటేషన్ నీడెడ్డు). ఆ మాట ఎలా ఉన్నా, మందపాటి ఇనుప పేనాలు వేడిని ఎక్కువ దాచుకుంటాయి కాబట్టి, మొదటిసారి వేడి ఎక్కడానికి ఒక నిముషం ఎక్కువ పట్టినా, ఒకసారి మొదలు అయితే కార్లు తయారు చేసే అసెంబ్లీ లైను లాగ, వేసేది వేస్తుంటే తీసేది తీసేస్తూ ఉండొచ్చు. చాలా రోజుల నుంచి చూస్తున్నా కూడా "అది మన అట్లకి పనికి రాదేమోలే" అని అనుకుంటూ తాత్సారం చేసి, మొత్తానికి మొన్న ఈ పెనాన్ని వాల్మార్ట్ నుంచి కొనుక్కొచ్చాము. అసలు ఫీచర్ ఇనప బాడీ తో బాటు, కొసరు ఫీచర్ నాన్ స్టిక్ కూడా ఉంది కాబట్టి, మొదట్లో కొంచెం పాం (కుకింగ్ స్ప్రే) చల్లేసి కాగితం తో సర్దేస్తే, పది - పదిహేను అట్ల వరకూ మళ్ళీ నూనె కూడా తగిలించక్కర్లేకుండా చక చకా వేసి అవతల పారేస్తోంది.
ఇప్పటి వరకు చాలా హ్యాపీ ఈ పెనం తో. వాల్మార్ట్ లోనే కొనక్కర్లేదు కాని, ఇది ఒకటి ఉంది అని చెప్పడం దీని ఉద్దేశ్యం. మరి ప్రయత్నించండి.

వేటూరి ఇంటర్వ్యూ

మొన్ననే "మా" టీవీ లో వచ్చిన వేటూరి గారి ఇంటర్వ్యూ. - చాలా రోజుల తరవాత మా టీవీ లో మాకు నచ్చిన ఒక ప్రోగ్రాం ఇది (లెట్స్ టాక్, వెలుగు వెలిగించు కూడా బాగున్నాయి). "గుర్తుకొస్తున్నాయి" అనుకుంటూ వందలకి వందల ఎపిసోడ్లు ఒకే వ్యక్తి తో తీసి బోర్ కొట్టించే కంటే ఇలాంటి "సరుకున్న" మనిషి అనుభవాలు, ఆలోచనలు అందరికీ తెలియజేస్తే అది రాబోయే తరాలకి ఉపయోగిస్తుంది. ఈ కార్యక్రమం మరిన్ని భాగాలు రావాలని కోరుకుందాం.

"స్వరపేటిక" మీద అదుపు

కొంతమంది ఏమి అంటున్నామో అని చూసుకోకుండా ఎంతొస్తే అంత గబుక్కున అనేస్తుంటారు. అవతలి వారి మీద అది ఎలా పని చేస్తుందో అని ఒక్కసారైనా ఆలోచిస్తే వాళ్లకి ఈ మాటల వల్ల కలిగే బాధని కొంతైనా నివారించవచ్చు. మనిషికి దేముడిచ్చిన పెద్ద ఆయుధం నోరే. రాయిని ఎలాగైతే దేముడి బొమ్మ చెయ్యడానికీ, ఇంకోడి తల బద్దలు కొట్టడానికీ వాడొచ్చో అలాగే, దీనిని కూడా ఇంకొకళ్ళని ఆహ్లాదపరచడానికీ (ఫీల్ గుడ్ చెయ్యడానికి), బాధ పెట్టడానికీ సమానంగా వాడొచ్చు.

విషయం ఏమిటంటే కిందటి శనివారం ఒక స్నేహితుల ఇంట్లో సత్యనారాయణ వ్రతానికి అని పిలిచేరు, వెళ్ళాము. పదిన్నరకి వ్రతం అని పిలిస్తే చాలామంది భోజనానికి మాత్రమే పిలిచినట్టుగా నెమ్మదిగా లేచి పన్నెండు అయిందో లేదో చూసుకొని మరీ వచ్చారు అనుకోండి. అందులో కొంతమంది ఆస్తికులు వస్తూనే , "వ్రతం అయిపోయిందా (లేదా)" అని కూడా confirm చేసుకోవడానికి ప్రయత్నించారు. మా మటుకు మాకు ఎవరైనా ఇటువంటి సందర్భాలలో పిలిస్తే వాళ్ళు పీటల మీద కూర్చొనే సమయానికి వెళ్ళి కాస్త వాళ్ళని సంతోషపెట్టాలని వుంటుంది. ముఖ్య కార్యక్రమం వ్రతం కదా!. బిక్కుబిక్కుమంటూ భార్య, భర్త కూర్చుని ఒక పక్క "ఎవరూ రావట్లేదు" అనుకుంటూ, మరో పక్క పురోహితుడు గారు చెప్పేవి యాంత్రికంగా చేస్తూ ఉంటే చూడడానికి బాధ. సరే పక్కదారి పడుతోంది, వీటి గురించి మరోసారి రాస్తాను.

ఈ వ్రతానికి పిలిచిన వాళ్ళకి దగ్గరి స్నేహితులు ఒక భార్య భర్త ఉన్నారు. వాళ్ళిద్దరూ ముందు రోజు సాయంత్రం నుంచి వీళ్ళతో ఉండి, వంటలు, ఏర్పాట్లు, క్లీనింగులు, ఒకటి అని కాకుండా అన్నింటిలోనూ సహాయం చేస్తూ ఉన్నారు. వ్రతం రోజు కూడా గృహస్తు, భార్య వ్రతం చేస్తూ ఉంటే వీళ్ళు వాళ్ళకి కావలసినవి అందిస్తూ, వచ్చిన వాళ్ళని ఆహ్వానిస్తూ నడిపిస్తున్నారు. భోజనాల దగ్గరకి వచ్చేసరికి బెండకాయ కూర కింద ఒక ఎగస్ట్రా కొవ్వొత్తి పెట్టడం వల్ల ఒక గుప్పెడు కూర మాడి మాడు వాసన రావడం మొదలు పెట్టింది. ఒకరిద్దరు చూసి, దానిని ఆర్పేరు, విషయం సర్దుకుంటోంది. ఈ లోగా, పైన చెప్పిన భోజనాల బాచ్ లోంచి ఒక ఆవిడ ముందుకొచ్చి వెటకారంగా "మంట ఎక్కువ పెట్టేశారా?, మాడిపోయింది" అని అతని మొహం మీద అడిగింది అందరూ వినేలా. ("మంటెక్కువ పెట్టి కూర తగలేసినట్టున్నావు?" అనే అర్ధం వచ్చేలా). అతను అంతవరకూ చేసిన పని అంతా ఆ ఒక్క మాటతో గాలికి ఎగిరిపోయింది. పాపం ఒక్కసారిగా embarass అయి తలదించుకున్నాడు.

చెబితే "ఇంతేనా" అనిపిస్తుంది. కాని, ఇలాంటివి మనవాళ్ళు తెగ చేస్తూ ఉంటారు. అప్పటివరకు అతను పడిన కష్టాన్ని మాత్రం గుర్తించిన వాళ్ళు ఎవరూ లేరు. ఒక చిన్న పని తేడా వచ్చేసరికి ఎవరికి వారే పెద్ద మేనేజర్ లాగా ఫీల్ అయిపోయి మొట్టేయ్యడానికి రెడీ. ఇలాంటివి చాలా అవుతూ ఉంటాయి. కొందరికి ఇతరులని ఫీల్ బాడ్ చేసే విద్య చాలా సులువుగా వస్తుంది అనుకుంటాను.. కొన్నాళ్ళు అలా చేస్తూ వస్తే అలవాటు అయిపోయి, "నేను అన్నదానిలో తప్పేముంది? మీరు మరీను, అన్నింటికీ ఫీల్ అయిపోతారు" అని రివర్స్ లో తిరిగి మనమీదకే గిల్టీ ఫీలింగ్ పట్టుకొచ్చి పోస్తారు. ఇటువంటి వాళ్ళు మనల్ని అననూ అంటారు, వాళ్ళని మనం ఏమైనా అన్నా కూడా దులుపుకొని వెళ్ళిపోతారు. ఎటొచ్చీ, తలనొప్పి మనకే అన్నమాట. మరికొందరు ("చిరునవ్వుతో" లో త్రివిక్రమ్ "అతనిని చూడు - శనిగ్రహం మీద ఇల్లు కట్టుకునే వాడిలా ఫేస్" అని చెప్పినట్టు) negativity నెత్తి మీద పెట్టుకొని తిరుగుతూ ఉంటారు. "పిల్లాడికి ఒంట్లో బాగా లేదు" అనగానే "హాస్పిటల్ కి తీసుకెళ్ళలేదా?" అంటూ మొదలు పెడతారు. తీసుకెళ్ళకుండా మనం ఉంటామా? ఏదో ఒకటి చేస్తాము కదా? ఈ మందు వెయ్యలేదా, humidifier పెట్టలేదా అనుకుంటూ చిట్టా విప్పుతారు. అసలు ఆ negativity ఎందుకు? ముందుగా మనల్ని వెర్రిపీనుగులుగా ఊహించేసుకొని "వీళ్ళు చేసి ఉండరులే" అని అనేసుకొని ఎంత అనిపిస్తే అంత అనెయ్యడమే!. ఇటువంటి సందర్భాలు వస్తే సంయమనం పాటించి, నోరు పవర్ తెలుసుకొని (మన పెద్దవాళ్ళు అంటారు కదా - "కాలు జారితే తీసుకోగలము కాని, నోరు జారితే తీసుకోలేము" అని) ఏమి మాట్లాడుతున్నామో, ఆ మాట ఎవరైనా మనల్ని అంటే మనకి ఎలా ఉంటుందో అని ఒకసారి అనుకొని ప్రవర్తిస్తే అనేక తలనొప్పులు తగ్గుతాయి.