మా ఊరిలో చంద్రబోస్ గారు

జూలై నాలుగున జరిగిన తానా సభలకి వచ్చిన శ్రీ చంద్రబోస్ గారు మా ఊరు (డేటన్) కి నిన్న (7/6/2009) విచ్చేశారు. ఇక్కడ ఉండేది పన్నెండో తారీఖు వరకు మాత్రమే అయినా, మధ్యలో మళ్ళీ వేరే ఊర్లలో మరిన్ని ప్రోగ్రాములున్నా, ఒక్క రోజే నోటీసు ఇచ్చి తొందర పెట్టినా సరే, పెద్దమనసు చేసుకొని మాదగ్గరకి రావడం మాకు సంతోషం కలిగించింది. మా ఊరి మొనగాళ్ళు, ముఖ్యంగా విజయ్ బొర్రా, శ్రీనివాస్ భవనం, ఫణి తెల్లా ఒక పట్టుపట్టి, ఒక్కరోజులో మొత్తం ఊరిలో ఉన్న చాలామందికి ఈ విషయాన్ని చేరవేసి, సాహిత్యాభిమానుల్ని బాగానే కూడగట్టారు. చంద్రబోస్ గారు పాటల రచయితగానే కాకుండా, ఈమధ్య ఐడియా సూపర్ సింగర్ లో న్యాయనిర్ణేతగా మనటీవీల ద్వారా ముందు మన ఇళ్ళలోకి, తరవాత ఆ కార్యక్రమంలోని తన సహజ, సుతిమెత్తని ప్రవర్తనద్వారా మా హృదయాలలోకి చొచ్చుకొని రావడం కూడా ఎక్కువమంది ఈ ప్రోగ్రాంకి రావడానికి సహాయం చేసింది.
వారిని మంగళ వారం పొద్దున్నే ఊరికి తీసుకొని వచ్చి మా ఊరిలో ఉన్న ఏకైక ఆకర్షణ ఐన ఎయిర్ ఫోర్స్ మ్యూజియంకి తీసుకొనివెళ్లి (తెలియదు కాని, లోపల అంతాకలిపి ఒక రెండు మూడు మైళ్ళు నడక ఉంటుంది) బాగా తిప్పి తీసుకొనివచ్చాడు భవనం. మరి సాయంత్రం ప్రోగ్రాంకి భోజనాలు అవీ ఏర్పాటుచేసి, "తీసుకురావడం మాపని కాని, ప్రోగ్రాం నడిపించడం మీపని" అంటూ వాళ్ళు మాకు అప్పగించారు. సరే, ఇంక చేసేదేముంది? నెమ్మదిగా ఆఫీసులో కూర్చొని, బోస్ గారిని అడగానికి కొన్నిప్రశ్నలు వ్రాయడం మొదలుపెట్టాను. ఈమధ్య ఏ ఇంటర్వ్యూ చూసినా, "ట్యూన్ కి వ్రాయడం సులువా, స్వేచ్ఛగా రాయడం సులువా" అనో, "మీకు నచ్చిన డైరెక్టర్ ఎవరు" లాంటి స్టాక్ ప్రశ్నలు పెరిగిపోయాయి రచయితలకి. అందుకని వాటికి దూరంగా ఉండడానికి నిశ్చయించి, కొన్ని వ్రాసాను. నాకు ఆయన వ్రాసిన చాలా పాటలు ఇష్టం అవడంవల్ల, ఇంచుమించు ఆయన కెరీర్ అంతాకూడా మన కళ్ళముందరే జరుగుతూ ఉండడంవల్ల (ఆయన మొదటి పాట నేను ఇంటర్ లో ఉండగా వచ్చింది), ఆ పని పెద్ద కష్టం కాలేదు.
పనిదినం (వీక్ డే) కావడంవల్ల "ఎంతమంది వస్తారో" అనుకుంటూ నెమ్మదిగా క్లబ్హౌస్ కి చేరుకున్నాము. చెప్పిన సమయానికే చాలమంది వచ్చి బుద్ధిగా కూర్చోవడం చూసి భలే ముచ్చటవేసింది (అంటే, లేట్ అయినాసరే, కొంచెం చిరాకుపడకుండా కబుర్లు చెప్పుకుంటూ ఉన్నారు అందరూ - ఎన్నాళ్ళకో కలిసిన స్నేహితుల్లా.. చిన్న ఊరిలో ఉంటే అదే లాభం కామోసు). సరే పెద్ద హడావిడి చెయ్యకుండా బోస్ గారు క్లబ్ హౌస్ కి చేరుకున్నారు. "అరెరే మన టీవీలో ఈయనే కదా", "భలే సింపుల్ గా ఉన్నారే" అనుకుంటూ నెమ్మదిగా చుట్టూచేరాము. అందరినీ ఆయనే కుశల ప్రశ్నలు వేసేసి, సమయానికి సమయం చూసుకొని పాడయిపోయిన మైక్ సెట్ ని బిగించడంలో నిమగ్నం అయిపోయారు. "ఇదేదో బాగానే ఉందే? ఈయన చెబితే వింటుందేమోలే! " అని మేము కూడా పక్కన నించొని చూస్తున్నాము. పాత మైక్ లు పనిచెయ్యకపోవడంతో వేరేది బిగించి ఇక కార్యక్రమంలోకి దిగాము.
ముందుగా లక్ష్మి మంగిపూడి గారు "యాకుందేందు" ప్రార్ధనాగీతాన్ని అద్భుతంగా పాడి బోస్ గారికి సవాల్ విసిరారు ("సవాల్" అని ఎందుకు అన్నానో తరవాత అర్ధం అవుతుంది) తరవాత ఆపాటకి ఆయన స్టైల్లో చిన్నగా నవ్వుతూ నైన్ అవుట్ అఫ్ టెన్ ఇచ్చేసారు అనుకోండి అది వేరే విషయం. డాక్టర్ సతీష్ కత్తుల ఏమో, బోస్ గారు పాటలు వ్రాసిన సినిమాల పేర్లతో కూడిన పరిచయాన్ని సభికులకి వినిపించి ప్రోగ్రాం మొదలు పెట్టారు.

తరవాత తనతో తెచ్చుకున్న చిన్న "చీట్ షీట్" ఓపెన్ చేసి ఒక అరగంట సేపు ఆయన తనదైన స్టైల్లో తను వ్రాసిన పాటలని వివరిస్తూ, కొన్నింటిని వీనులవిందుగా పాడుతూ శ్రోతల్ని మంత్రముగ్ధుల్ని చేసారు. ఆయన పాడిన కొన్ని పాటలు - "గుర్తుకొస్తున్నాయి", "అమెరికా అమెరికా", "చీరలోని గొప్పదనం", "నీ నవ్వుల తెల్లదనాన్ని", "మౌనం గానే", "జై జై గణేశ", "పెదవే పలికిన", "ఎక్కడో పుట్టి". అమెరికా రావడం ఇదే మొదటిసారి అయినా, ఇక్కడ పదేళ్ళు ఉండి, అన్నీ చూసివచ్చి రాసినట్టుగా ఉంది ఆపాట ("అమెరికా అమెరికా"). మల్లాది ట్రావెలాగ్ చదివి రీసెర్చ్ చేసి వ్రాసానని చెప్పగానే అవాక్కవడం మావంతు అయింది. తరవాత సెగలుకక్కే టీ కోసం ఒక నిముషం బ్రేక్ తీసుకున్నప్పుడు మా సకలకళావల్లభుడు విజయ్ భాస్కర్ గారిని ముందుకిపంపించాము.. ఆయన తన కళలపొదిలోంచి దాన వీర శూర కర్ణలో ధూళిపాళగారు చెప్పిన డైలాగులు బయటకి తీసి ఒక దీర్ఘ సమాసంతో తనదైన టచ్ ఇచ్చి, ఏమీ ఎరగనట్టు వెనక్కివచ్చి కూర్చున్నారు (ఇక్కడ చప్పట్లు).

దాని తరవాత, మరి తాను చెప్పదలచుకున్నది అంతాచెప్పానని, ఇప్పుడు ఎవరైనా మాట్లాదలుచుకుంటే, తలపడడానికి రెడీ అని ప్రకటించారు. ఇంక మనకి అడ్డేముంది? కాగితాల బొత్తి తీసుకొని ఎగబడ్డాను.. కొన్ని ప్రశ్నలు, వాటికీ సమాధానాలు (అన్నీ కూడా ఇక్కడ కుదించడం జరిగింది) :
డేటన్: మీరు పరిశ్రమ లో కాలు పెట్టినప్పుడు సిరివెన్నెల, వేటూరిలాంటి ఉద్ధండులు అప్పటికే వ్రాస్తూఉండేవారు కదా.. మరి వాళ్ళ సమకాలికులుగా మీరు ఏమి జాగ్రత్తలు తీసుకున్నారు.. బిక్కు బిక్కు మంటూ వచ్చి ఉండాలి?
చంద్ర: అందుకే మొదట్లో "బిక్కు బిక్కుమంటూ" అంటూ ఒక పాట కూడా వ్రాసాను (పెళ్లి సందడి లో) :).(నిజమే.. పెద్ద వాళ్ళ మధ్య ఒద్దికగా ఉంటూనే, సర్వజనామోదాన్ని, ఆ పెద్దవాళ్ళ మెప్పుని పొందడం కూడా కష్టమైన పనే. అది బోస్ గారు చేసిచూపించారు.)
డేటన్:మీరు వచ్చినప్పుడు కొంచెం క్లిష్టమైనతెలుగు, సరళపదాలతో కలిసి వస్తూఉండేది. ఇప్పుడు కొన్ని సరళపదాల తెలుగు చాలా ఇంగ్లీష్పదాలతో కలిసి వస్తోంది సినిమాపాటల్లో.. ఈ ట్రెండ్ కి కారణం? అలాగే, మీరు అటువంటి పాటలు వ్రాయలేకపోయాను అని అనుకుంటున్నారా (ముఖ్యం గా విశ్వనాధ్ గారి దర్శకత్వంలో సిరివెన్నెలగారు, సిరివెన్నెల, స్వర్ణకమలం లాంటి సినిమాలకి రాసేటువంటి అవకాశం మీరు వచ్చేసరికి తగ్గడం, ఇప్పుడు అన్నీ కూడా ఒకే రకమైన ప్రేమ పాటలు తప్ప వేరేవి ఎప్పుడో కాని లేకపోవడం మీద మీ అభిప్రాయం).
చంద్ర: ట్రెండ్ ని బట్టి మనం నడవాల్సిఉంటుంది. నేను ఒకచోట పనిచేస్తుంటే, వారికి ఏదికావాలో అది నేను ఇవ్వాల్సి ఉంటుంది. అప్పటికీ నాకున్న పరిధుల్లో నాపాటకి నేను బాగానే న్యాయం చేసాను అని అనుకుంటున్నాను (అది తప్పకుండా నిజం అని నాకు అనిపించింది - ఉన్న పరిధుల్లో కూడా, సరళమైన పదాలు వాడుతూ ఎప్పటికి అప్పుడు కొత్త భావాలతో ముందుకి వస్తూ, పదప్రయోగాలో కొత్తదారులు వెతుకుతూ చంద్రబోస్ గారి ప్రయాణం సాగుతోంది)
డేటన్:ఒక పాట కష్టపడి వ్రాసిన తరవాత, సినిమా సరిగ్గా నడవకపోతే మీపాట మీరు చేరుతుంది అనుకున్నంత మందికి చేరకపోవడం మీద మీరు ఎలా ఫీల్ అవుతారు? అలాగే చాలా మంది హీరోని చూసి పాటల ఆల్బం కొంటారు కూడా.
చంద్ర: నాకు సంబంధించినంత వరకు ఒక సినిమాతో నాపని పాటలువ్రాసి, ఆడియో రిలీజ్ అవడంతో ముగుస్తుంది. జయాపజయాలు మనచేతిలో లేవుకాబట్టి, దాని గురించి మనం ఏమి చెయ్యలేము.(జనాలు కూడా హీరోని , హిట్టు ఫ్లోప్ ని కాకుండా, రచయితని, సంగీత దర్శకుడిని చూసి ఆల్బం కొనే రోజు ఎపుడు వస్తుందో).
డేటన్:పరభాషా గాయకులు మీరు వ్రాసిన పాటలని సరిగ్గా ఉచ్చరించకుండా పాడుతూ ఉంటే, మీరు దానిని ఆపడానికి, సరిదిద్దడానికి ఏమైనా ప్రయత్నించారా? (రెండు ఉదాహరణలు: రామదాసులో హరిహరన్ (ఇది బోస్ గారు రాయకపోయినా) "దసరత రామా గోవిందా - మము దయచూడు పాహి ముక్కుందా" అని, రాజకుమారుడు లో కవిత కృష్ణమూర్తి "కాటన్ జీన్స్ లో మీముందుకొస్తే అల్లర్లు ఎంతందీ" ని ఉదహరించాను).
చంద్ర: ఇప్పుడు ఉన్న స్పీడ్ యుగంలో మనం ప్రతీపాటనీ దగ్గర ఉండి చూడడం కుదరడం లేదు.. అందులోను, పాట హైదరాబాద్ లో వ్రాస్తే, చెన్నైలో మ్యూజిక్, బొంబాయిలో మిక్సింగ్ అవుతున్నాయి. అటువంటి పరిస్థితుల్లో నిర్మాతలు కూడా రచయితని బొంబాయి తీసుకొని వెళ్లి వాళ్ళు సరిగ్గా పలుకుతున్నారో లేదో చూసే ప్రయత్నం చెయ్యట్లేదు. "చింతకాయల రవి" కి మాత్రం నేను అది చెయ్యగలిగాను. (పరభాషా గాయకుల మీద వెర్రి కాకపొతే, అంత ఖర్మ మనకి ఎందుకు? చక్కగా మన దగ్గరే బోలెడంతమంది పాడేవాళ్ళు ఉంటే, ఆ రికార్డింగ్ ఏదో హైదరాబాద్ లోనే అఘోరించవచ్చు కదా!! - మన మ్యూజిక్ డైరెక్టర్ లు ఎప్పుడు నేర్చుకుంటారో).
డేటన్:ఒక దశలో, మణిశర్మ, మీరు మరియు శంకర్ మహదేవన్ కాంబినేషన్లో బోలెడన్ని సందేశాత్మక/హీరో పరిచయ గీతాలు వచ్చాయి.. అన్ని పాటలు మీరు విభిన్న భావాలతో (ఏ హీరో కి ఎలా కావలిస్తే అలా) రాయడం నిజంగా అబ్బురపరుస్తుంది. అన్ని ఎలా వ్రాయగలిగారు?
చంద్ర: ఆ పాటలన్నీ వేర్వేరు భావాలతో వ్రాయగలిగాను కాబట్టే అన్ని వ్రాయగలిగాను. (ఈ చమత్కారం నాకు నచ్చింది. నా ప్రశ్నలోనే సమాధానం చూపించారు - మరి ఏ రెండైన ఒకేలాగా ఉంటే మూడవ నిర్మాత అడగరు కదా!).
డేటన్:మీ నుండి విషాద గీతాలు ఎక్కువ వినిపించవు?
చంద్ర: నాకు ఎక్కువగా ఇష్టం ఉండవు, అందుకని అవాయిడ్ చేస్తాను. (ఆయన పాటల్లో ఉండే ఒక కిక్ వల్ల కావచ్చు, పదాల్నిఉపయోగించడం లో హాస్య చతురత కావచ్చు, ప్రజలకి చంద్రబోస్ గారి నుండి ఎప్పుడూ "సంతోషం" ధ్వనించే పాటలు ఆశించడం అలవాటు అయింది. ఆయనకీ అదే కావాలి, మనకే అదే కావాలి అంటే, ఇంక గొడవే లేదు :). )
డేటన్:ఇప్పటి వరకు ఎన్ని పాటలు వ్రాసారు?
చంద్ర: ఆరువందల సినిమాలలో ఇంచుమించు రెండు వేలు. (ఇది నిజంగానే పెద్ద ఫీట్ - అంటే, యావరేజ్ లో రెండు రోజులకి ఒక పాట).
డేటన్:రాజ్ పైడా, ఇంకా శశి థక్కర్ గార్లు మధ్యలో అడిగారు: డాక్టర్ల పిల్లలు డాక్టర్లు, నటుల పిల్లలు నటులు అవడానికి టాలెంట్ అక్కర్లేదు.. కానీ, రచయితల పిల్లలు రచయితలు అవుతారని తప్పకుండా చెప్పలేము. మరి అటువంటప్పుడు రచనలో తరవాతి తరాన్ని తీసుకొని రావడానికి మీరు ఏమైనా ప్రయత్నాలు చేస్తున్నారా?
చంద్ర: మా టీవీ లో ఇదివరలో ఒక ప్రోగ్రాం చేసాము.. "పాటల పల్లకి" అని. అందులో కాన్సెప్ట్ ఇదే. ఒక పాట వ్రాయడం. "మా" టీవీ ఆస్థాన గాయకుల చేత దానిని పాడించడం. నేను అందులో న్యాయ నిర్ణేత గా ఉన్నాను. ఐతే, సరైన ఆదరణ లేని కారణం గా ఆ ప్రోగ్రాం ని ఇరవై ఎపిసోడ్ల తరవాత ఆపెయ్యల్సి వచ్చింది. (అది దురదృష్టకరం - కాకపోతే ఇప్పుడు తెలుగు లో కధలు, నవలలు, కవితలు వ్రాసేవాళ్ళు బాగానే కనిపిస్తున్నారు. వాళ్ళలో ఎందరు గొప్ప పాటలు రాసే రచయితలుగా ఎదుగుతారో చెప్పలేము కాని, ఎదగాలని మనం తప్పక ఆశించడం లో తప్పు లేదు).
వందన పవన్ అడిగిన ప్రశ్నకు, "ఎలా ఎలా ఎలా ఎలా ఎలా తెలుపను" పాటను తను వ్రాయడం గురించి, తన భార్య నృత్యరచన చెయ్యడం గురించిన సరదా సంగతులు పంచుకున్నారు.

ఇవి కాకుండా ఐడియా సూపర్ సింగెర్ గురించి, తన దినచర్య, ఏ టైం లో పాటలు వ్రాస్తారు, తన భార్య, పిల్లలు, కుటుంబం, తనకు ఇష్టమైన సంగీత దర్శకుడు కీరవాణిల గురించి ఎన్నో వివరాలు మాతో పంచుకున్నారు (అన్నీ చెప్పేస్తే ఎలా? :) ). అక్కడ డిన్నర్ చేసి, నెమ్మదిగా డాక్టర్ సతీష్ గారి ఇంటికి బయల్దేరాము. అక్కడ మళ్ళీ మరిన్ని కబుర్లు చెప్పుకొని, తప్పనిసరై ఇంటికి కదిలాను. ఈరోజు వంద గంటలు ఉంటే బాగుండునని కనీసం వెయ్యి సార్లు అనిపించింది. మా ఊరిలో తెలుగు సంఘం గురించి, మేము చేసే కార్యక్రమాల గురించి కూడా ఆసక్తి తో అడిగి తెలుసుకున్నారు. నాకు అన్నింటికంటే నచ్చినది ఏమిటంటే, మేము ఎంత ఇబ్బంది పెట్టినా, ఎంత తిక్క ప్రశ్నలు వేసినా , ముఖంలో చిరునవ్వు చెరగకుండా, గత వారం రోజులుగా ఉన్న యమబిజీ షెడ్యూల్ వల్ల వచ్చిన అలసటని ముఖంలో కనిపించనివ్వకుండా అందరినీ ఎంతో ఎంటర్టెయిన్ చేసారు. నిజంగా, మనస్ఫూర్తిగా ఇది చాలాకాలం గుర్తుంచుకోదగిన సాయంత్రం.