"అగులు" చెయ్యడం

మనలో చాలా మందికి చిన్నప్పటి ఫోటోలలో ఒకటి కామన్ గా ఉంటుంది. అది - అబ్బాయైనా, అమ్మాయైనా, పాలుగారే పసిమోము మీద కనుబొమ్మల మధ్యలో పెట్టే నల్లటి అగులుచుక్క. దానిని మరి అందరూ అగులు అంటారో లేదో తెలియదు కాని, తూ గో లో మాత్రం అంటారని తెలుసు. పేరు ఏదైనా, అందాలొలికే ముద్దుల పాప మీద నుంచి దృష్టి మరల్చడానికి కొందరు, అలంకారం కింద కొందరూ, రెంటికిందా మరి కొందరు పిల్లలకి చుక్కపెడతారు. ఇప్పుడు కొంతమంది దానిమీద (చర్మానికి పడదు అనే) సందేహంతోనో, అగులు దొరక్కో, అది చెయ్యడం తెలియకో బొట్టుబిళ్ళలు, తిలకం వంటివి పెడుతున్నారు. సహజసిద్ధంగా తయారుచేసే అగులు చేసే హాని ఏమీ లేకపోగా, ఈ కెమికల్స్ తో చేసిన జిగుర్లు, తిలకాలు చర్మానికి చేటుచేస్తాయి. అందుకని అగులు చెయ్యడం ఎలాగో తెలుసుకుందాము.


కావలసిన వస్తువులు: సగ్గుబియ్యం, మూకుడు (స్టైల్ గా "బాండీ"), అగ్గిపెట్టె, నీళ్ళు, టీ వడకొట్టుకునే చిక్కం (మెత్తటి (ఫైన్) జల్లెడ కూడా వాడవచ్చు).

ముందుగా కొంచెం సగ్గుబియ్యం తీసుకొని, దానిని మూకుట్లో వేసి, చిన్న సెగమీద కలుపుతూ వేయించాలి. అది నల్లగా అయే వరకూ వేయించి, మూకుడుకి అంటుకుపోతుంది అనిపించే ముందు పొయ్యిమీదనుంచి దించాలి. ఆ తరువాత దానిని ఒక అగ్గిపుల్లతో వెలిగించి మండనివ్వాలి. పూర్తిగా మండితే బూడిద అయిపోయి ఏమీ మిగలదు కాబట్టి, బొగ్గులా మారిన తరువాత మంటని ఆర్పెయ్యాలి. ఇప్పుడు దానిలో కొంచెం (తగినన్ని) నీళ్ళుపోసి, చేతితో నలపాలి. అలా వచ్చిన నల్లని ద్రావణాన్ని చిక్కం/జల్లెడ లోంచి పోసి, వడగట్టాలి. మూకుడు లో మిగిలిపోయిన బొగ్గు ముక్కలు, నీరు పారబోసి, మూకుడు తొలిచి రెడీ గా పెట్టుకోవాలి. వడగట్టినప్పుడు కిందకి చాలా మెత్తటి సగ్గుబియ్యంబొగ్గుపొడితో కలిసిన నీళ్ళు దిగుతాయి. అలా వచ్చిన నల్లటి నీళ్ళని, ఖాళీ చేసిన మూకుట్లోకి మార్చి, మళ్ళీ పొయ్యి మీద పెట్టాలి. కొంచెం ఉడుకు పట్టాక నీళ్ళు ఆవిరి అవుతూ ఉంటాయి. ఐతే, నీళ్ళు పూర్తిగా ఆవిరి అయిపోతే, ఈ మిశ్రమం మూకుడికి అంటుకొనిపోతుంది. అందువల్ల, కొంచెం నీళ్ళుగా (పల్చగా) ఉండగానే, దానిని తీసి వేరే పాత్ర/డబ్బాలోకి మార్చుకోవాలి. మరి దీనిలో నీళ్ళు మిగిలిపోయాయి కాబట్టి వాటిని కూడా ఆవిరి చేస్తే, అగులు అటూ ఇటూ ఒలికిపోకుండా దాచుకోవడానికి బాగుంటుంది. దానికోసం, ఆ ద్రావణాన్ని ఎండలోపెట్టి మరింత నీటిని ఆవిరి అయ్యేలా చెయ్యాలి. ఆ క్రమం లో అగులు గట్టి పడుతుంది కూడా. అలా తయారైన అగులుని ఎంతకాలం అయినా దాచుకోవచ్చు.

అది వాడుకోవాలి అనుకున్నప్పుడు ఆ అగులు ముద్ద మీద ఒకటి రెండు చుక్కలు నీరు పోసి చూపుడు వేలితో రాస్తే తిలకం లాగ వేలికి వస్తుంది. దానిని మీ బంగారు తల్లి బజ్జున్నప్పుడు మెల్లిగా, తెలియకుండా, నుదుటి మీద, బుగ్గ మీద అలంకరిస్తే చూడడానికి రెండు కళ్ళూ చాలవు. ఒకటి రెండు నిముషాల్లో ఆరిపోతుంది. స్నానం చేయించినప్పుడు కొంచెం తడి చెయ్యి చేసుకొని నుదుటి మీద వేలితో మెత్తగా అద్దితే అది కరిగిపోయి చక్కగా ఊడి వచ్చేస్తుంది.

మనకి నోబుళ్ళు రావా?

మొన్న నోబెల్ ప్రైజులు ఒకటొకటిగా అనౌన్స్ అవుతూ ఉంటే "నోబెల్ ప్రైజులు అన్నీ అమెరికా వాళ్ళకీ యూరోప్ వాళ్ళకే వస్తాయేమో" అని మా నాన్నగారు అనడం నన్ను ఆలోచింపజేసింది. అదే సమయంలో శ్రీ వేమూరి వెంకటేశ్వర రావు గారు వ్రాసిన "భవిష్యత్తులో భారత దేశానికి మరో స్వర్ణ యుగం ఉందా?" అనే వ్యాసం చదవడం కూడా జరిగింది. అందులో ప్రస్తుత స్థితి కి కారణాలని చాలా బాగా విశ్లేషించారు. వాతావరణం తేలిక చెయ్యడానికీ కాదు కాని, ఇక్కడ ఒక సరదా జోక్ గుర్తుకి వస్తుంది:
Sometimes I lie awake at night, and I ask, "Where have I gone wrong?"/ Then a voice says to me, "This is going to take more than one night." -Charles M. schulz
ఈ జోకులో లాగా, కర్ణుడి చావు లాగా, దీనికి కోటి కారణాలు.వేమూరి గారు చెప్పిన విధం గా మన విద్య ఉద్యోగాలు సంపాదించడానికి, ఉన్న దానిని వాడుకోవడానికి (లాంగ్వేజ్ ఉపయోగించి ప్రోగ్రాం రాసినట్టు (vs. లాంగ్వేజ్ నే కనిపెట్టకుండా)) పనికొస్తోంది తప్ప, కొత్తది కనిపెట్టే దిశగా ప్రోత్సాహం మన దగ్గర తక్కువ. సమాజం లో కూడా ఎవరైనా ఏ డాక్టరేట్ ఓ చేస్తాను అంటే, అలాంటి వ్యక్తిని ఏదో ఇతరగ్రహం నుంచి వచ్చిన వాడిని చూసినట్టు చూడడం కద్దు. పాశ్చాత్య దేశాల్లో ప్రభుత్వమే కాకుండా ప్రైవేటు కంపెనీ లు కూడా విశ్వవిద్యాలయాల్లో పరిశోధనలని బాగా ప్రోత్సహిస్తాయి (ప్రొఫెసర్ ల కి గ్రాంట్స్ అవీ బాగా ఇవ్వడం ద్వారా) అందుకని వాళ్ళు ఇతరత్రా ఏ ఇబ్బందులూ లేకుండా తలలు పరిశోధనల్లో దూర్చి నిశ్చింతగా పని చేసుకోగలుగుతారు. ఇప్పుడిప్పుడే కార్పొరేట్ కల్చర్ మన దగ్గర ప్రబలుతోంది కాబట్టి, ఇటుపై మన దగ్గర కూడా ఈ ధనప్రవాహం ఉంటుందని కోరుకోవడం లో అత్యాశ లేదు. కంపెనీ లు కూడా ఇంకోడి టెక్నాలజీ ని ఉపయోగించి పని చేసే కంటే, టెక్నాలజీ ని కనిపెట్టడం లో పెట్టిన ఖర్చు మీద లాభం దానిని అమ్మడం ద్వారా వస్తుంది అని గ్రహించాలి. IIT ల లాంటి విద్యా పీఠాలు కూడా ఎక్కువ redtapism లేకుండా కార్పొరేట్ లతో నేరుగా deal చెయ్యగలిగితే ఈ పని తొందరగా జరుగుతుంది. పరిశోధనలకి డబ్బు ఎక్కువ కేటాయిస్తే, అంతో ఇంతో తెలివైన బుర్రలు "అటు వెడితే డబ్బు కూడా లేదు" అనుకోకుండా అటు వెళ్లడానికి సిద్ధపడతారు.
పెద్దల ఆలోచనల్లో కూడా ఎంతో కొంత మార్పు రావాల్సి ఉంది. మార్కుల కోసం ఉన్నది బట్టీయం వెయ్యమని పిల్లల్ని పుష్ చెయ్యకుండా, ఎన్ని మార్కులు వచ్చాయన్నది కాకుండా, ఏమి నేర్చుకున్నాము అన్నది ముఖ్యం అని తెలియజెప్పాలి. నా స్వానుభవం ప్రకారం పిల్లలని ఒక సారి ఆ దారిలో పెడితే ఆ attitude జీవితాంతం వెంట ఉంటుంది. పిల్లలకి "వాట్" కంటే "వై" మీద ఎక్కువ concentrate చెయ్యాలని పెద్దలు బోధించిన నాడు మనకి కూడా పరిశోధకులు, శాస్త్రవేత్తలు ఒకటి రెండు తరాల్లో తప్పకుండా పెరుగుతారు.

అదృష్టం (ఎవరికో కాని, ఇది మన దురదృష్టం)

కొన్ని వారాల నుంచి "మా" లో (ఆ ఛానల్ వాళ్ళు సినిమా ప్రకటనలు, కొత్త సినిమా వాళ్ళతో ఇంటర్వ్యూలు అవీ వెయ్యడానికి ఏదో ప్రొబ్లెంస్ వచ్చీ అనేకానేక వింత కార్యక్రమాలతో ప్రేక్షకుల మనసుల్ని దోచేసుకుందామని ప్రయత్నిస్తునడంతో) "అదృష్టం" అని ఒక ప్రోగ్రాం మొదలు అయింది. మా అదృష్టం అడుగంటి, అమెరికాలో ఉండిపోవడం, వచ్చే నాలుగు చానెళ్ళలో (ఆ మిగిలినవి జెమిని, తేజ మరియు "దృశ్య శ్రవణ యంత్రం - తొమ్మిది" (tv9) - వీటి సంగతి ఇంకెప్పుడైనా చెప్పుకుందాము) ఇదే కొంచెం బెటర్ అనిపించడంతో, అప్పుడప్పుడు ఈ షోకి దొరికిపోతున్నాము. ఇది అమెరికాలో NBC అనే ఛానల్లో చాలా పాపులర్ అయిన "Deal Or No Deal" అనే కార్యక్రమానికి చాలా పేద (పూర్) కాపీ. ఈ కార్యక్రమాన్ని నిర్వహించడానికి "ఓంకార్" అనే కుర్రాడిని తీసుకొచ్చారు (ఈ టీవీ లో ఏదో ప్రోగ్రాంలో దుమ్ము దులిపిన కారణంగా అతడిని ఇందులో ఇరికించారు అని ఎక్కడో చదివా). ఉండడానికి ఆ కుర్రాడు బాగానే ఉన్నాడు, భావవ్యక్తీకరణ, భాష అన్నీ బాగానే ఉన్నాయి కాని - "ఇలాంటి షోలు నడపాలి అంటే నువ్వు పిచ్చ సీరియస్ గా ఉండాలిరా అబ్బాయి" అని ఎవరో తప్పుదారి పట్టించినట్టు ఉన్నారు. ఇన్ని వారాల్లో ఇప్పటివరకు ఒకసారే నవ్వాడు (అది కూడా నేను చూడలేదు - శాంతి చెప్పింది) - అప్పటికీ యండమూరి వచ్చిన షోలో అనుకుంటాను, యండమూరి మిత్రుడు ఒక ఆయన అడిగాడు కూడాను - "మీరు అలా సీరియస్ గా ఉండకపోతే వచ్చే నష్టం ఏమిటి" - అని. Deal or No Deal లో ఒక మిలియన్ డాలర్లు బహుమతి ఐతే ఇక్కడ ఐదు లక్షలు. ఎంత చెట్టుకి అంత గాలి కాబట్టి పరవాలేదు. కానీ మరీ నీరసంగా "ఇన్-ది-సెట్" ప్రేక్షకులు కూడా లేకుండా, గిఫ్టులు reveal చేసే డబ్బాలు కూడా మరీ అట్టవి పెట్టేసి కొంచెం పీనాసితనం చూపిస్తున్నారు.
అన్నీ ఒక ఎత్తు, ఓంకార్ ఈ షోలో ఆడుతున్న వారితో డీల్ చేస్తున్న విధానం ఒక ఎత్తు. ప్రతీ మనిషికీ ఒక "పర్సనల్ స్పేస్" ఉంటుంది అని ఎవరైనా ఇతనికి చెబితే బాగుణ్ను. కళ్ళల్లో కళ్ళు పెట్టేసి, ఊపిరి తగిలేంత మీదకి వచ్చి "నీ అదృష్టం నేను డిసైడ్ చేస్తా" అనుకుంటూ - ఇబ్బందిగా నవ్వుతుండే గెస్ట్ ల మీద సైకలాజికల్ (అని అనుకుంటూ) ప్రభావాన్ని చూపిస్తూ ఉంటాడు. మొన్న ఒక షోలో రశ్మి (అప్పుడు "యువ", ఇప్పుడు "లవ్") వచ్చినప్పుడు కొరకొరా చూస్తూ మాట్లాడుతుంటే ఆవిడకి ఏమనిపించిందో కానీ మాకు మాత్రం "అయ్యో" అనిపించింది.
మీరు ఇవన్నీ చూడాలి అంటే తొందరగా ఈవారమో వచ్చే వారమో ప్లాన్ చేసుకొని చూసేయ్యడం బెట్టరు. "కీడెంచి మేలు ఎంచాలి" అనే నానుడి ప్రకారం నాకు ఐతే కొన్నాళ్ల తరవాత ఈ షో ఉండదేమో అనిపిస్తోంది :).
To his defense - ఓంకార్ "ఛాలెంజ్" అని ఒక షో లో కూడా వస్తున్నాడు.. అది బాగానే ఉంది మళ్ళీ (at least అతని పార్ట్) - అందుకని అతనిని కాకుండా, ఈ "అదృష్టాన్ని" ఫైర్ చేస్తే "మా", "మేము" అందరం బయటపడతాము.
కింద వీడియోలో చూడండి (రశ్మి కాదు కాని, కథ మాత్రం అదే).